OPIEKA NAD NIEPARZYSTOKOPYTNYMI

Opieka nad nieparzystokopytnymi w dużym stopniu zależy od ludzkiej pomocy i wiedzy. Nie wszystkie zwierzęta żyjące na wolności są w stanie same zadbać o swoje bezpieczeństwo. Poza tym chore czy okaleczone są często bezradne i trudno będzie im przetrwać bez pomocy człowieka. Ludzkie wsparcie może uratować życie wolno żyjącym nieparzystokopytnym.

Opieka nad nieparzystokopytnymi dotyczy trzech rodzin i osiemnastu gatunków. Niektóre zwierzęta żyją na wolności na terenach pustynnych i półpustynnych czy leśnych, nizinnych i górzystych. Część z nich przystosowała się do warunków panujących w rezerwatach, parkach narodowych czy w ogrodach zoologicznych. Zwierzęta te w większości są pod szczególną ochroną ze względu na grożące im wyginięcie.

Opieka nad koniowatymi

Opieka nad nieparzystokopytnymi dotyczy zwierząt dzikich i oswojonych, które żyją w niewoli. Koniowate to jedyna rodzina koniokształtnych, która reprezentowana jest tylko przez jeden rodzaj. Najwięcej tych zwierząt w stanie dzikim żyje w Afryce i niewiele w Azji. W Europie konie wolno żyjące wymarły, żyją wyłącznie konie oswojone. Rodzina koniowatych obejmuje 9 gatunków.

Koń domowy jest zwierzęciem stadnym, dlatego powinny być hodowane minimum dwa konie. Większość gatunków koniowatych zagrożona jest wyginięciem poza koniem domowym i osłem domowym. W dzisiejszych czasach konie hodowane są w celach rekreacyjnych i sportowych. Założenie hodowli koni jest nie małym wyzwaniem. Potrzebne są do tego odpowiednie warunki.

Koń musi mieć stajnię, w której znajdują się boksy.

Stajnia dla koni powinna być regularnie sprzątana. Natomiast konie wyprowadzane codziennie na pastwisko liczące około 1 hektara. Należy również posiadać magazyn na siano, paszę i słomę. Potrzebne będą również akcesoria pielęgnacyjne, np. odpowiednie szczotki. Mając szeroką wiedzę i duże doświadczenie można zdecydować się na młodego konia. Natomiast osoba mało doświadczona powinna kupić konia dziesięcioletniego.

Osioł domowy jest formą udomowienia osła afrykańskiego. Reprezentuje go dużo ras, które różnią się wyglądem. Jest on zwierzęciem roślinożernym. Osły można podziwiać w ogrodach zoologicznych czy w gospodarstwach agroturystycznych. Hodując osły należy znać tematykę związaną z opieką nad tymi zwierzętami.

Organizowane są niedrogie szkolenia w tej dziedzinie.

Opiekun osła powinien posiadać podstawową wiedzę na temat:

oceny stanu zdrowia i kondycji zwierzęcia,
zapewnienia opieki weterynaryjnej i w odpowiednim czasie wezwać lekarza weterynarii,
podstawowych parametrów życiowych osłów,
chorób u osłów,
objawów kolki, zatrucia czy kulawizny i w razie potrzeby udzielić pierwszej pomocy,
doboru diety,
opieki stomatologicznej,
odrobaczeń i programu szczepień,
korekcji kopyt.

Opieka nad nieparzystokopytnymi nie jest łatwym zajęciem. Wymaga od hodowcy rozległej wiedzy i dużego zaangażowania. Najlepszym rozwiązaniem przed założeniem własnej hodowli jest praca w formie wolontariatu. Hodowle dotyczą konia domowego i osła domowego. Pozostałe koniowate żyją w stanie dzikim na wolności, w rezerwatach czy ogrodach zoologicznych.

Opieka w ZOO

Opieka nad nieparzystokopytnymi w ZOO polega na zatrudnieniu wykwalifikowanej kadry, która odpowiednio zajmie się zwierzętami. Podawanie posiłku o określonej porze jest bardzo ważne dla właściwego funkcjonowania nieparzystokopytnych. Pracownicy ZOO są odpowiednio pod tym względem przeszkoleni. Często mają ukończone studia wyższe na kierunku weterynaryjnym i odpowiednią specjalizację.

Popularnym zwierzęciem w ogrodzie zoologicznym jest zebra stepowa z rodziny koniowatych, której pożywieniem są głównie trawy. W Afryce zamieszkuje ona stepy i sawanny. W ZOO podziwiane są również kuce. Zwierzęta te nie są trudne do oswojenia. W ogrodach zoologicznych można podziwiać także tarpany i nosorożce.

W ZOO zwierzęta oprócz regularnie podawanego posiłku roślinnego i wody mają zapewnioną opiekę medyczną i odpowiednie warunki bytowania. Potomstwo przychodzące na świat otrzymuje niezbędne szczepienia. Opiekunowie nie oswajają zwierząt, zajmują się nimi na dystans. Nieparzystokopytne żyją na całym świeci.

W naturze najwięcej gatunków zamieszkuje kontynent afrykański i azjatycki.

Często w ogrodach zoologicznych jak najwierniej odtworzone jest naturalne środowisko. Niejednokrotnie budowana jest duża otwarta przestrzeń o tropikalnym klimacie. Takie rozwiązanie podoba się zwierzętom i zwiedzającym. Pada tam deszcz i zasadzone są drzewa owocowe, aby zwierzęta mogły same wędrować i zdobywać pożywienie. Jest to wspaniały raj dla mieszkańców ogrodów zoologicznych.

Opieka nad nieparzystokopytnymi przekłada się na ich kondycję, samopoczucie i długość życia. Większość tych zwierząt należy do gatunków zagrożonych. Kula ziemska traci bezpowrotnie bogactwo gatunków nieparzystokopytnych w skutek niszczycielskiej działalności człowieka. Ludzie naruszają równowagę środowiska, w którym żyją i dopuszczają do wymierania gatunków z królestwa zwierząt.