Szop pracz należy do rzędu drapieżnych, podrzędu psokształtnych i rodziny szopowatych. Jest to średniej wielkości ssak z podgromady żyworodnych. Pochodzi Z Ameryki Północnej, gdzie zamieszkuje suche tereny. Obecnie występują w Azji i licznie w Europie. Szopa pracza można również spotkać na zachodnich terenach Polski.
Szop pracz jest największym przedstawicielem szopowatych. Jego nazwa pochodzi od moczenia pokarmu w wodzie. Największa europejska populacja szopów żyje w Niemczech w mieście Kassel. Zostały wyróżnione 22 podgatunki szopa pracza. Zwierzęta te różnią się między sobą przede wszystkim rozmiarem, masą ciała i kolorem sierści. Z powodu mięsa i cennego futra często są obiektem polowań.
Krótka historia
Szop pracz został sprowadzony do Europy na początku XX wieku, przed II wojną światową ze względu na piękne futro. Zwierzęta te licznie hodowano na farmach. Zdarzały się pojedyncze przypadki ucieczki szopów z hodowli. W nowym środowisku szybko się zaaklimatyzowały i zaczęły się rozmnażać. Szop pracz był celowo wprowadzony do Europy.
Ludzie nie zdawali sobie sprawy, że z upływem lat może stać się gatunkiem inwazyjnym i będzie zagrażał populacji innych zwierząt. Podczas drugiej wojny światowej wiele szopów uciekło z niemieckiej farmy po wybuchu bombowym. Z tego powodu po Ameryce Północnej najwięcej szopów żyje obecnie w Niemczech.
Jest gatunkiem inwazyjnym, który rozmnaża się kosztem niemieckiej fauny. W roku 2009 zezwolono w Polsce na odławianie szopa pracza. Nie posiadał on żadnego okresu ochronnego. Dopiero Rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 25 marca 2022 roku usunęło szopa pracza z listy zwierząt łownych.
Wygląd zewnętrzny szopa
Szop pracz to średniej wielkości zwierzę o sympatycznym wyglądzie. Największe spośród nich osiągają rozmiary dużego kota. Samica jest mniejsza od samca, który dorasta do 1 metra długości wraz z ogonem. Długość ogona wynosi około 30 cm. Masa ciała szopa waha się w granicach 5-11 kg. Krępa sylwetka szopa jest trochę przygarbiona.
Szop pracz ma szeroką głowę oraz długi i wąski pysk z pokaźnymi włosami czuciowymi. Wyróżnia się ciemną maską na części twarzowej głowy. Uszy jego są krótkie, spiczaste i sterczące. Uzębienie tępe, przystosowane do rozdrabniana pokarmu. Kończyny tylne dłuższe od przednich. Łapy zakończone są chwytnymi pięcioma palcami z pazurami.
Szop pracz posiada gęste futro o brązowo-szarym umaszczeniu, które nie jest wodoodporne. W hodowli istnieją różne rasy i odmiany. Znana jest również mutacja albinotyczna. Ogon jego jest długi i puszysty. Posiada na przemian ułożone jasne i ciemne pierścienie. W porze zimowej szop pracz jest mniej ruchliwy i może przybrać na wadze.
Charakter i temperament
Szop pracz nie boi się człowieka, dlatego często przebywa w pobliżu ludzkich domów. W Ameryce i Niemczech przewraca śmietniki i wybiera z nich jedzenie. Bez oporów wchodzi do ludzkiego mieszkania. Zwierzęta te żyją w opuszczonych domach, na strychach czy w garażach. Kradną jedzenie i są zagrożeniem dla drobiu.
W wielu krajach trzymany jest jako zwierzę domowe. Oswojony szop rzadko jest agresywny, ale potrafi być nieprzewidywalny. Trzeba okazywać mu wiele cierpliwości, ponieważ nie lubi wykonywać poleceń. Jest psotny i ciekawski. Doskonale dogaduje się z psem i kotem. Szopa pracza można wyprowadzać na spacer w szelkach i na smyczy.
Szop pracz jest zwierzęciem wszystkożernym i prowadzi nocny tryb życia. Zimą aktywność jego ulega obniżeniu, ale nie zapada w sen zimowy. Zwierzęta te żyją często samotnie. Tworzą również małe grupy spośród spokrewnionych ze sobą samic, niespokrewnionych samców i rodzinne grupy matki z młodymi.
Szop pracz komunikuje się wydając charakterystyczne dźwięki. Jako zwierzę terytorialne znakuje swój teren moczem i kałem oraz wydzieliną gruczołów okołoodbytowych, wydzielającą nieprzyjemną woń. W ekosystemie stanowi on zagrożenie dla rodzimych gatunków. W niewoli może żyć 20 lat, a nawet dłużej. Na wolności żyje znacznie krócej.
Niezwykłe zdolności szopa pracza
Szop pracz porusza się dotykając podłoża całą stopą. Potrafi także stawać na tylnych łapach. Posiada bardzo chwytne kończyny. Walka o pokarm z innymi gatunkami nie sprawia mu problemu. W przyrodzie wypiera inne zwierzęta i poluje w miejscach niedostępnych dla innych gatunków. Szybko przystosowuje się w nowych i trudnych warunkach.
Szop pracz to amerykańskie zwierzę, które można podziwiać za odwagę i spryt. Jest to niezwykle inteligentny ssak o wspaniałej pamięci. Przeprowadzone eksperymenty dowiodły, że potrafi on pokonywać różne skomplikowane przeszkody, żeby dostać się do żywności. Nie sprawia mu również trudności opanowanie abstrakcyjnego działania mechanizmów.
Szop pracz swoimi zręcznymi łapami, które podobne są do ludzkich dłoni chwyta i manipuluje różnymi przedmiotami. Jest to zwierzę długowzroczne, ale bardzo dobrze rozwinięty ma zmysł dotyku. Na jego łapach widoczne są włosy czuciowe. Za pomocą nich bez trudu odnajduje przedmiot przed jego schwyceniem.
Jest nie tylko sprytny, ale także szybki. Biega z szybkością 24 km/h i wykonuje krótkie skoki. Doskonale wspina się po drzewach, ale unika lasów bukowych. Potrafi również schodzić głową w dół dzięki swoim sprawnym kończynom. Pomaga mu również w tym jego długi ogon, który pełni rolę steru.
Uczy się szybko i zapamiętuje swoje sukcesy. Zdobytą wiedzę wykorzystuje w przyszłości. Uwielbia on wodę i wspaniale pływa. Godzinami może w niej przebywać. Pływa z prędkością 5 km/h. Często trzyma się blisko brzegów rzek. Szuka tam dla siebie pożywienia. Jako jedyny przedstawiciel zwierząt przed zjedzeniem pokarmu płucze go w wodzie.
Rozmnażanie szopów
Szop pracz jest gniazdownikiem. Nie jest zwierzęciem trudnym do rozmnażania. Stworzenia te są poligamiczne. W prąciu jest umiejscowiona zagięta kość o długości do 10 cm. Gody mają miejsce w różnym czasie w zależności od środowiska, w którym żyją te zwierzęta. Zwykle zaczynają się w styczniu i kończą w lipcu.
W okresie godowym samiec przemierza swój areał osobniczy w poszukiwaniu partnerki, aby połączyć się w pary, kiedy możliwe jest zapłodnienie. Ruja u samicy trwa w granicach 4-5 dni. Zaloty wraz z kopulacją trwają ponad godzinę i są powtarzane przez kilka nocy. Jedna samica często spółkuje z więcej niż jednym samcem.
Ciąża szopów
Ciąża trwa około 64 dni. Na świat przychodzi 1-5 noworodków. Po urodzeniu młode ważą około 70 g. Poza tym mają zamknięte oczy i przewód słuchowy, ale na jasnej sierści widnieje już wzór maski. Po około 20 dniach zaczynają słyszeć, a później otwierają im się oczy i zaczynają widzieć. Młode osobniki szybko przybierają na wadze.
Kiedy osiągną masę ciała około 1 kg badają najbliższe otoczenie wokół gniazda i są zdolne do spożywania stałego pokarmu. W wieku 4 miesięcy samica przestaje karmić młode. W niewoli młode należy odsadzić od matki w wieku 8 tygodni, ale można też po 3 miesiącach. Szop pracz dojrzałość płciową osiąga po roku. Samica sama wychowuje potomstwo.
Podsumowując szop pracz to śliczne i sympatyczne futerkowe zwierzę, które żyje na wolności i w niewoli. Stworzenia te trzymane są na farmach i w hodowlach amatorski. Szopa pracza można również spotkać na zachodzie Polski i podziwiać w ogrodach zoologicznych. W naturze na terenach rolniczych zwierzęta te uważane są za szkodniki, gdyż spożywają duże ilości zboża.
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]
