Inteligencja białych szczurów może zadziwić wielu ludzi. Nie tylko wolne są one od chorób przenoszonych przez ich dzikich przodków, ale także wyróżniają się niesamowitymi zdolnościami. Można te gryzonie łatwo oswoić i szybko nauczyć różnych sztuczek. Regularne treningi z białymi szczurami przynoszą niesamowite efekty.
Inteligencja białych szczurów pomaga im w codziennym funkcjonowaniu. Zwierzęta te są bardzo pomysłowe i chętne do zabaw. Szczury oswajane od niemowlaka, są łagodne i towarzyskie. Biały szczur ma slaby wzrok i łatwo może go stracić. Natomiast świetnie rozwinięte są zmysły węchu, słuchu i dotyku. Nie są wytrzymałe na jaskrawe światło i wysoką temperaturę.
Badania behawioralne potwierdziły, że te małe zwierzątka wyróżniają się wyjątkową inteligencją i przebiegłością. Szczur kupiony przez człowiek
w sklepie zoologicznym czy z indywidualnej hodowli powinien być zdrowy oraz w dobrej kondycji. Można kupić dwa szczurki, aby jeden nie czuł się samotnie, ponieważ wiadomo jest powszechnie, że są to zwierzęta stadne.
Krótka historia białego szczura
Szczur biały nie jest żadną szczególną rasą, ale albinotyczną odmianą szczura wędrownego. Takie właśnie osobniki wychwytano w Anglii w pierwszej połowie XIX wieku, początkowo wyłącznie w celach ekspozycyjnych. Gdy jednak okazało się, że są doskonałym materiałem laboratoryjnym, rozpoczęto prowadzenie specjalistycznych hodowli.
Zaczęto krzyżować szczura wędrownego ze szczurem śniadym, również albinosem. W ten sposób uzyskano cechy obu gatunków w jednym osobniku. Białe szczury najczęściej hodowane są w instytutach naukowych, które związane są z badaniami medycznymi, weterynaryjnymi, zoologicznymi, farmakologicznymi i chemicznymi.
Testy i badania na białych szczurach
Inteligencja białych szczurów badana jest metodami różnych testów. Najbardziej prosta z nich to labirynt czyli płaska platforma zabudowana ogromną ilością uliczek, z których tylko jedna droga prowadzi do osiągnięcia celu, jakim był bardzo smakowity i pachnący przysmak. Szczury błyskawicznie odnajdywały drogę do upragnionego kąska.
Dojście do smakołyka mogło być opóźnione wyłącznie przez zainteresowanie szczura innym dobiegającym zapachem. Jeżeli ta przeszkoda została usunięta, to szczur bardzo szybko docierał do wyznaczonego celu. Wysoki poziom inteligencji szczurów potwierdzają również obserwacje zachowania się szczurów dzikich.
Ich społeczność oparta jest na rodowej wspólnocie. Wykazują nieprzeciętny spryt, spostrzegawczość i umiejętność do przekazywania sobie informacji istotnych dla całej rodziny, np. o zatrutym pokarmie czy ustawionej pułapce. Człowiek nie jest do końca w stanie ujarzmić tych gryzoni, które bronią się przed zagładą swoim sprytem, inteligencją i plennością.
Badania na szczurach nie tylko przeprowadzane są w laboratoriach naukowych, ale także trudnią się tym zoopsychologowie, dla których ważną i bardzo istotną cechą jest właśnie wysoka inteligencja białego szczura. Oznacza to możliwość sprawdzenia zachowań zwierząt w określonych sytuacjach.
Jednym z najstarszych szczurów laboratoryjnych, który został w 1912 roku opisany w literaturze specjalistycznej jest Wistar. W Polsce do badań wykorzystywane są nieszczepowe szczury, które zrodziły się z międzyszczepowych krzyżówek i szczep Wistar. Nie wszystkie przeprowadzane eksperymenty naukowe na szczurach są inwazyjne.
Niejednokrotnie naukowcy badają tylko zachowanie zwierząt lub testują na nich niektóre leki. Po przeprowadzeniu takich doświadczeń zwierzęta mogą być całkowicie sprawne i zdrowe. W takich przypadkach oddawane są do fundacji, która zajmuje się adopcją. Fundacja poszukuje dla szczura laboratoryjnego nowego domu.
Szczurzy aktorzy
Inteligencja białych szczurów doskonale przedstawiona została w amerykańskim horrorze z 1971 roku pt. „Willard”, w którym wykorzystano ogromne ilości szczurzych aktorów. Te gryzonie oswoił i uczył ról Mae Di Sesso. W filmie tym szczury atakują grupę ludzi, jednak faktycznie nie robią im krzywdy, ponieważ zrozumiały, że jest to tylko gra.
Warto nadmienić, że aktorzy wysmarowani byli masłem kokosowym, którego zapach był sygnałem, że to początek zabawy w wojnę. Film został wyreżyserowany przez Daniela Chugermana, znanego zawodowo jako Daniel Mann i napisany przez Giberta Ralstona. Głównym bohaterem jest Williard Stiles, którego jedynymi przyjaciółmi są dwa szczury: Sokrates, który był białym szczurem i Ben.
Biały szczur zwierzęciem domowym
Inteligencja białych szczurów doceniana jest przez wielu ludzi. Istnieją osoby, które szczura cenią jak każde inne zwierzę domowe. Niektórzy twierdzą, że szczur jest wspaniałym „kumplem” w zabawie z ich dziećmi, które biegają za nimi czy grają w chowanego. Szczura można kupić w sklepach zoologicznych czy w ZOO.
Trzymając w domu szczury można je również wyszkolić, wywołując odruch warunkowy sygnałem dźwiękowym, używając do tego dzwonka zwykłego albo elektrycznego. Każdy podany posiłek należy sygnalizować dzwonkiem. Szczury zajęte innymi sprawami przybiegną do karmnika na dźwięk dzwonka.
Drogę do pokarmu można im trochę utrudnić, podając smakołyk poza klatką, ustawiając po drodze różne przeszkody. W takiej sytuacji musi zadziałać inteligencja zwierzęcia, które prawidłowo zareaguje na dzwonek, ale do pokarmu droga nie jest łatwa. W takim przypadku biały szczur musi sam wymyślić, w jaki sposób zdobyć jedzenie.
Nie należy zapominać, że nawet oswojony szczur powinien posiadać klatkę odpowiednich rozmiarów i właściwie wyposażoną, gdyż pozostawiony całkowicie na swobodzie, znajdzie sobie sam miejsce na gniazdo. Jednak może być ono najmniej odpowiednie dla nas, takie jak szuflada w biurku czy szafie.
Biały szczur uznany jest za najinteligentniejsze zwierzę spośród wszystkich gryzoni. Szczury mogą żyć 3-4 lata, a nawet dłużej, w zależności od warunków w jakich funkcjonują. Samiec dojrzałość rozpłodową osiąga w wieku 3 miesięcy, a samica w granicach 2,5-3 miesięcy. Zdolność rozrodczą tracą w wieku 2,5 lat.
Podsumowując
Inteligencja białych szczurów wykorzystywana jest w laboratoriach naukowych. Gatunek ten najlepiej nadaje się do doświadczeń spośród wszystkich zwierząt. Najbardziej popularne stały się w XX wieku, kiedy nastąpił gwałtowny rozwój badań medycznych, biologicznych i farmakologicznych.
