Konura czarnogłowa to królestwo: zwierząt, gromada: ptaków i rząd: papugowych. Należy do rodziny papugowatych i podrodziny papug neotropikalnych. Jest to średniej wielkości ptak z plemienia Arini i rodzaju Aratinga. Konura zamieszkuje Amerykę Południową. Jest to gatunek najmniejszej troski, o wzrostowej liczebności.
Konura czarnogłowa czyli Aratinga nenday nie przysparza w chowie ani w hodowli problemów. Jednak dobrze jest posiadać wiedzę w zakresie stylu życia tych egzotycznych ptaków. Konura czarnogłowa jest ptakiem neognatycznym, wyróżniającym się częściową redukcją niektórych kości i ruchomym podniebieniem. Gatunek ten po raz pierwszy opisał francuski ornitolog Louis Pierre Vieillot w roku 1823.
Zasięg występowania
Konura czarnogłowa niekiedy nazywana jest też konurą nandajską. Papugi te zamieszkuje otwarte nizinne tereny do wysokości 800 m n.p.m. Sawanny i gaje palmowe to ulubione obszary występowania tych wyjątkowych ptaków. Chętnie żerują też na obszarach wypasu bydła, tam gdzie rosną palmy.
Konury czarnogłowe Zasiedlają tereny Północnej Argentyny, Paragwaju i Boliwii. Natomiast w Brazylii gatunek ten można spotkać w stanie Mato Grosso. Osobniki, które uciekły z niewoli bytują w środowisku naturalnym, w takich rejonach jak: południowa część Kalifornii, Portoryko czy Floryda.
Charakterystyka ogólna
Konura czarnogłowa to piękny i atrakcyjny ptak pod względem budowy i umaszczenia. Długość ciała papugi osiąga do 30 cm, a waga do 14 dag. Długość skrzydeł wynosi około 18 cm. Natomiast ogon mierzy w granicach 13-18 cm. Posiada ciemnobrązowe oczy o ciemnocielistych obwódkach nagiej skóry. Ma czarny dziób i barwy cielistej skoki.
Konura czarnogłowa jest niezwykle inteligentna i towarzyska. Potrafi nawiązać silną i nierozerwalną więź z opiekunem oraz naśladować zasłyszane dźwięki. Może również nauczyć się wielu sztuczek. Młode osobniki szybko uczą się powtarzania pojedynczych słów. Ptaki te są aktywne, a przy tym bywają zabawne i wesołe.
Konura czarnogłowa jest papugą hałaśliwą, wydającą donośne dźwięki. Pielęgnacja konur nie powinna stwarzać problemu. Papugi te są zwierzętami ciepłolubnymi. Jednak w przypadku łagodnej zimy mogą przebywać w zadaszonej wolierze zewnętrznej. Pojedyncze osobniki trzymane są najczęściej w domu w przestronnych klatkach.
Dieta konur czarnogłowych
Konura czarnogłowa żeruje na ziemie. W środowisku naturalnym pożywieniem tych papug są: nasiona, pędy drzew oraz owoce i kwiaty drzew, a także kaktusów. Ulubionym przysmakiem papugi są orzechy. W warunkach hodowlanych należy przestrzegać właściwej diety. Nie można dopuścić do otyłości ani do niedowagi ptaka.
Konura czarnogłowa powinna otrzymywać w hodowli różnorodny pokarm, zgodnie z jej potrzebami. W środowisku naturalnym pożywieniem tych papug są: nasiona, pędy drzew, jagody oraz pąki i kwiaty drzew, a także różne zielonki. W warunkach hodowlanych należy przestrzegać właściwej diety. Nie można dopuścić do otyłości ani do niedowagi ptaka.
Menu konury czarnogłowej w niewoli powinno składać się:
- w 50% z nasion, takich jak proso, kanar, pszenica, owies, gryka czy trochę namoczonej lub kiełkującej konopi,
- w 30% z owoców, takich jak jabłka, gruszki, banany, brzoskwinie, morele z wyjątkiem awokado,
- w 20% z warzyw, takich jak marchew, groch w strąkach, seler, a także gwiazdnica i mniszek lekarski.
Konura czarnogłowa spożywa chętnie żółty ser i kukurydzę, które powinna otrzymywać w małych ilościach. Nie wolno również zapominać o regularnym podawaniu świeżych gałązek brzozowych, leszczynowych, klonowych czy jabłoni i gruszy. Matka karmiąca powinna otrzymywać ugotowane na twarde kurze jajo zmieszane z biszkoptem czy suszone krewetki.
Ptasie upierzenie
Konura czarnogłowa to ptak ozdobny o ciekawym ubarwieniu. Jest coraz częściej utrzymywana w domowych warunkach. W upierzeniu tej papugi dominuje kolor zielony. Natomiast górna część głowy, policzki i podgardle ubarwione są na czarno, co tworzy z zielonym kolorem ciekawy kontrast. Górna część piersi jest niebieska.
Zakończenia lotek pierwszego rzędu i lotki drugiego rzędu są barwy turkusowoniebieskiej. Widoczny jest długi zielony ogon, który od spodu jest czarny, a boczne sterówki są niebieskie. Konura czarnogłowa wyróżnia się również czerwonymi piórami na udach.
Obie płcie posiadają podobne ubarwienie i trudne są do odróżnienia. Z tego względu zalecane jest rozpoznanie laboratoryjne. Młode osobniki podobne są do rodziców, ale mają krótszy ogon i w umaszczeniu mniej koloru niebieskiego.
Rozmnażanie konur czarnogłowych
Konura czarnogłowa gniazduje przeważnie w drzewach i pustych kaktusach. W wolierze można umieścić kilka budek lęgowych. Nie przeszkadza im gniazdowanie w towarzystwie innych osobników. Na dnie budki należy włożyć trochę torfu i wilgotnych trocin. Samica znosi w gnieździe 3-6 jaj, które wysiaduje przez 25 dni.
Młode po 50 dniach są całkowicie upierzone, ale gniazdo opuszczają po 60 dniach. Jeszcze przez pewien czas powracają do gniazda, gdzie są karmione przez rodziców. Młodym osobnikom w hodowli należy podawać pełnowartościowy i urozmaicony pokarm. W środowisku naturalnym papugi te gniazdują w niedużych koloniach.
Konura czarnogłowa to bardzo ciekawy okaz ptaka ozdobnego. W chowie domowym powinna mieć zapewnioną dobrze wyważoną dietę i odpowiednie warunki bytowania. Troskliwą opiekę powinien zapewnić właściciel konury, a specjalistyczną lekarz weterynarii. Konura czarnogłowa odpowiednio pielęgnowana jest szczęśliwa i zdrowa.
