Góropatwa skalna to świat: zwierząt, gromada: ptaków i rząd: grzebiących. Należy ona do rodziny kurowatych i podrodziny bażantów. Gatunek ten występujący na południowych terenach Europy i prowadzi osiadły styl życia. Góropatwa skalna to średniej wielkości ptak z rodzaju Alectoris.
Góropatwa skalna jest to inaczej kuropatwa, która jest zwierzęciem zimoodpornym. Z tego względu może być trzymana w pokaźnych, zadaszonych oraz porośniętych krzewami i trawą wolierach. Góropatwy skalne nadają się do hodowli na wolnym wybiegu. Można również umieścić w wolierze 2 albo 3 duże kamienie. Gatunek ten źle reaguje na zawilgocone podłoże. Ptaki te można również podziwiać w ogrodach zoologicznych.
Zasięg występowania
Góropatwa skalna zasiedla obszary Alp, Półwyspu Apenińskiego i Bałkańskiego. Zamieszkuje stoki górskie z wapiennymi skałami, pojedynczymi krzewami i drzewami oraz niską trawą. Może tworzyć hybrydy z góropatwą czerwoną i przywleczoną do Europy góropatwą azjatycką. Gatunek ten związany jest z terenami wysokogórskimi.
W podziale systematycznym zostały wyróżnione 4 podgatunki góropatwy skalnej:
- Graeca graeca to góropatwa skalna bytująca od Serbii i Albanii do Grecji i Bułgarii
- Graeca orlandoi zamieszkuje Włochy
- Graeca saxatilis zasiedla francuskie Alpy do zachodniej Chorwacji
- Graeca whitakeri to góropatwa sycylijska, występująca na obszarze Sycylii
Charakterystyka ogólna
Góropatwa skalna tworzy zimą większe stada, schodząc na niżej położone tereny. W lutym zaczynają tworzyć się pary, gdzie samiec broni swojego terytorium. Długość ciała góropatwy skalnej wynosi około 36 cm. Samica waży w granicach 41-65 dag. Natomiast samiec jest trochę większy i mieści się w przedziale 55-85 dag.
Rozpiętość skrzydeł góropatwy skalnej wynosi około 45-52 cm. U samca na skokach widoczne są guzki. Gatunek ten posiada dziób koralowo-czerwony i brązowo-czerwone tęczówki i w tym samym kolorze skoki. Jest to gatunek monogamiczny, czyli jeden samiec dobiera się w parę tylko z jedną samicą.
Jednak zdarzają się pojedyncze przypadki, które nie tworzą stałych związków. Góropatwa czując się zagrożona często ucieka pod górę. Gatunek ten w środowisku naturalnym odżywia się przeważnie pokarmem roślinnym. W skład diety tych ptaków wchodzą owoce, nasiona, pędy i zielone części roślin.
Samice i młode chętnie spożywają owady, takie jak: larwy mrówek i motyli, koniki polne czy chrząszcze. W warunkach hodowlanych góropatwy mogą być karmione: mieszanką zbożową, zielonkami, owadami, gotowanymi ziemniakami, a także owocami krzewów jagodowych.
Upierzenie
Góropatwa skalna posiada ciekawe upierzenie. Osobniki obu płci mają podobną kolorystykę. Samica posiada mniej wyraźne wzory. Młode góropatwy nie posiadają tak kontrastowego upierzenia, jak dorosłe osobniki. Wierzch głowy, kark i pierś mają barwę stalowo-szarą. Pióra na odcinku pomiędzy przednim kącikiem oka, a dziobem jest barwy czarnej.
Ptak ten wyróżnia się charakterystycznym, równie czarnym i szerokim pasem, który biegnie dookoła oczu i poniżej podgardla. Policzki i podgardle są białe. Brzuch ma kolor żółty, a grzbiet i ogon niebiesko-szary. Częściowo na skrzydłach i z boku brzucha widoczne są na przemian występujące białe i czarne prążki.
Rozmnażanie
Góropatwa skalna nie jest gatunkiem trudnym do rozmnażania. Samiec wybiera miejsce na założenie gniazda w środowisku naturalnym i w wolierze na początku maja. Natomiast samica w tym miejscu wygrzebuje zagłębienie, w którym składa jaja w ilości 8-14 sztuk. Termin składania jaj uzależniony jest od zamieszkałego regionu.
W Grecji jaja składane są od kwietnia do czerwca, a w Alpach od połowy maja do czerwca. Jaja wysiadują oboje rodziców przez około 25 dni. Po złożeniu przez samicę połowy jaj wysiaduje je samiec. Natomiast samica po wybudowaniu drugie gniazda składa w nim pozostałe jaja i sama je wysiaduje.
Taki typ gniazdowania typowy jest dla ptaków, które gnieżdżą się na ziemi. Pisklęta, które wysiadywane są przez samicę wykluwają się późnej. Młode zaraz po wykluciu przystępują do żerowania. Mają jasny spód i kremowo-brązowy wierzch. Po trzech miesiącach osiągają rozmiary rodziców, a po 4 miesiącach ich masa ciała wynosi tyle samo, co osobników dojrzałych.
Podsumowując góropatwa skalna to interesujący okaz, który w naturze nie występuje w Polsce. Populacja góropatw maleje ze względu na niszczycielską działalność człowieka. Spowodowane jest to urbanizacją i intensywnym rozwojem rolnictwa. Poza tym w niektórych krajach jest to ptak łowny. Góropatwa skalna to gatunek rzadki, który zagrożony jest wyginięciem.
