Żywienie i zdrowie skunksa zwyczajnego dotyczy zwierząt żyjących na wolności i w niewoli. W naturze okaleczone, słabe czy wygłodzone mogą potrzebować ludzkiej pomocy. W chowie i hodowli trzeba stworzyć im odpowiednie warunki do życia. Skunks zwyczajny przy troskliwej opiece nie choruje często.
Żywienie i zdrowie skunksa zwyczajnego przekłada się na jego dobrostan i długość życia. Ma również ogromne znaczenie w rozmnażaniu tych ssaków i wpływa na rozwój potomstwa. Skunks zwyczajny ma bardzo dużo zwolenników zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych i w krajach Zachodniej Europy. W Polsce zwierzęta te są jeszcze mało popularne.
Jadłospis dzikich skunksów
Żywienie i zdrowie skunksa zwyczajnego ma decydujący wpływ na jego rozwój i kondycję. Wpływa również na wygląd, zachowanie i samopoczucie tych zwierząt. Należy zapewnić im dobrze wyważoną dietę. Skunks zwyczajny jest zwierzęciem wszystkożernym. Dzikie osobniki spożywają w 90% pokarm zwierzęcy, a w 10% roślinny.
W środowisku naturalnym nie gardzą żadnym pokarmem. Ich pożywieniem są: owady, gryzonie, nieduże ryby, gady i płazy, a także jaja i pisklęta ptaków nisko gniazdujących. Zjadają również padlinę i żerują na polach uprawnych, gdzie uważane są za szkodniki. Nie pogardzą również owocami, kukurydzą i jagodami.
Żywienie i zdrowie skunksa zwyczajnego to podstawa jego prawidłowego funkcjonowania. Konsumowanie pokarmu ułatwiają mu zęby, które przystosowane są do rozdrabniania różnorodnego pokarmu. Skunksy prowadzą przeważnie samotny i dzienny tryb życia. Nie zapadają w sen zimowy, który mogą mieć płytki.
Catering skunksa zwyczajnego
Żywienie i zdrowie skunksa zwyczajnego są bardzo ważnymi aspektami w jego życiu. W niewoli kluczową rolę pełni dobrze wyważona dieta, która nie powinna być zbyt kaloryczna. Oznaką dobrego żywienia zwierzęcia jest jego aktywny tryb życia. Skunksa zwyczajnego nie należy przyzwyczajać do słodyczy i tłustych pokarmów.
Skunks zwyczajny powinien być karmiony 2-3 razy w ciągu doby. Prawidłowa dieta tych hodowlanych zwierząt powinna w 50% opierać się na warzywach. Owoce mogą być tylko przekąską, a nie podstawowym ich wyżywieniem. Nie wolno podawać winogron, awokado i słodyczy, które szkodzą skunksom, podobnie jak psom i kotom.
W jadłospisie tych ssaków powinny znaleźć się owady karmowe, a także małe ilości mięsa, twarogu i jaj kurzych, ugotowanych na twardo. Posiłki warto jest wzbogacić o ryż i makaron. Dieta powinna zostać uzupełniona witaminami i minerałami. Natomiast przekąski można podawać tylko raz dziennie, aby nie doszło do nadwagi zwierzęcia.
Profilaktyka
Żywienie i zdrowie skunksa zwyczajnego to zapobieganie zakaźnym chorobom poprzez szczepienie zwierząt i ich odrobaczanie. Skunksy żyjące w niewoli należy szczepić przeciw wściekliźnie i nosówce, nie wcześniej niż w 8 tygodniu życia. Natomiast pierwsze szczepienie przeciw leptospirozie w wieku 12-14 tygodni życia skunksa. Szczepienia powinny zostać powtarzane co roku.
Dobrym rozwiązaniem jest produkcja jednej szczepionki przeciwko kilku chorobom, co obniży liczbę szczepień. Tym samym zostanie zmniejszona liczba wizyt, które są stresujące dla skunksa zwyczajnego. Szczepionki mogą być podawane w postaci zastrzyków, jak również kropli do nosa. Szczepienia przeprowadza lekarz weterynarii.
Groźne choroby skunksów
Żywienie i zdrowie skunksa zwyczajnego to leczenie chorego zwierzęcia, z którym trzeba udać się do lecznicy dla zwierząt. Weterynarz zbada pacjenta i zleci niezbędne badania. Po zdiagnozowaniu choroby przepisze odpowiednie leki. Skunksy mogą zapadać na podobne schorzenia, atakujące psy i koty. Oprócz chorób istnieją błędy w utrzymaniu skunksów.
Do powszechnych i groźnych chorób, które atakują skunksa zwyczajnego należą:
- Wścieklizna, która jest chorobą kończącą się śmiercią i nie podlega leczeniu. Skunks zwyczajny przez ślinę może zarazić inne gatunki.
- Nosówka, która jest bardzo zaraźliwa i szerzy siępoprzez bezpośredni kontakt.
- Listerioza, która spotykana jest najczęściej u zwierząt futerkowych w ciepłej porze roku.
- Tężec, który jest ciężką i ostrą chorobą przyranną. Nie jest zaraźliwa, ale jest zakaźna. Schorzenie to spowodowane jest bakterią czyli laseczką tężca w przypadku otwartych ran.
- Pasożyty, mogące atakować skórę i narządy wewnętrzne. Ze skunksa zwyczajnego mogą przejść na inne gatunki zwierząt.
Żywienie i zdrowie skunksa zwyczajnego wpływa na jego rozmnażanie i funkcjonowanie potomstwa. Ilość pokarmu należy dostosować do dziennego zapotrzebowania zwierzęcia. Skunks zwyczajny to łakomczuch. Z tego względu nie wolno jest dopuszczać do jego nadwagi, a zwłaszcza otyłości.
