Schorzenia żołądka u kota mogą przebiegać łagodnie lub być tragiczne w skutkach. Trzeba zwracać uwagę na wygląd i zachowanie kociego towarzysza. W razie powtarzających się dolegliwości należy zabrać kota do lecznicy dla zwierząt. Na budowę i funkcjonowanie żołądka u zwierzęcia wpływa kocia dieta, która powinna być dobrze wyważona i właściwie zbilansowana.
Schorzenia żołądka u kota mogą być wywołane mniej lub bardziej poważnymi czynnikami. Przyczyn schorzeń i niedomagań może być wiele. Powodem tej choroby są przypadłości najczęściej nabyte. Żołądek może źle funkcjonować z różnych powodów, takich jak: zatrucia, bakterie, zarobaczenie, ciało obce, inne choroby, złej diety czy zjadanie nieczystości.
Anatomia żołądka
Schorzenia żołądka u kota nie można lekceważyć, obserwując bacznie zachowanie i wygląd zwierzęcia. Żołądek jest rozszerzoną częścią przewodu pokarmowego, która umiejscowiona jest pomiędzy przełykiem, a jelitem. Odbywają się w nim wstępne etapy trawienne. Żołądek to workowato rozszerzony narząd, do którego trafia treść pokarmowa za pośrednictwem przełyku.
Na przekroju podłużnym żołądek zbudowany jest z:
- części wpustowej,
- części odźwiernikowej,
- dna żołądka,
- trzonu żołądka,
- jamy odźwiernikowej.
Narząd ten u kota jest typem jednokomórkowego żołądka prostego. Najłatwiej trawiony jest w nimwysokoenergetyczny pokarm pochodzenia zwierzęcego. Ściana żołądka ma układ warstwowy, nawiązujący budową do przełyku i jelita.
Zbudowana jest ona z trzech podstawowych warstw: błony śluzowej, mięśniowej i surowiczej. Błona śluzowa wysłana jest nabłonkiem jednowarstwowym cylindrycznym typu jelitowego i posiada gruczoły trawienne, których wydzielina w formie soku żołądkowego trawi treść pokarmową.
Błona surowicza okrywa cały narząd i przylega do położonej głębiej warstwy mięśniowej. Położenie i wzajemne relacje żołądka z innymi organami zależą od jego wypełnienia. Powierzchnia przednia żołądka styka się z przeponą Jest to jego powierzchnia ścienna. Natomiast powierzchnia tylna żołądka to trzewna.
Schorzenia żołądka
Schorzenia żołądka u kota może zostać zdiagnozowane przez kociego specjalistę. Warto przestrzegać odpowiednio zbilansowanej diety i pielęgnacji pupila w celu uniknięcia wielu chorób. Trzeba dbać o zdrowie podopiecznego. Nie wskazane jest samodzielne leczenie kota, które może być tragiczne w skutkach. Nie wolno również podawać mu lekarstw bez konsultacji z weterynarzem.
Powszechne schorzenia żołądka u kota:
- Zapalenie przewlekle żołądka.
- Zaburzenie motoryki żołądka.
- Zatrucia i infekcje bakteryjne spowodowane skażonym pokarmem. Zwykle występują wymioty, apatia, brak apetytu, ciemny smołowaty kał i możliwa biegunka, czasami z krwią. Należy natychmiast zabrać kota do lecznicy dla zwierząt.
- Zalegające w żołądku ciało obce. W wyniku tej przypadłości stworzenie garbi się i wypręża grzbiet. W takim przypadku jak najszybciej zabieramy kota do weterynarza.
- Silne zarobaczenie. Tego rodzaju chorobę można rozpoznać po wzdęciu brzucha, matowej sierści, apatii, biegunce, utracie wagi, a nawet niekiedy anemii. U kotów spotyka się najczęściej dwa rodzaje glist: tęgoryjce i psiego tasiemca, którym koty zarażają się przez połknięcie zarażonej pchły czy wszoła. Należy jak najszybciej odrobaczyć kota.
- Zakaźna białaczka u kociego towarzysza. Objawy to: brak apetytu, częste wymioty, apatia, możliwe biegunki, niekiedy z krwią oraz ciemny i smołowaty kał. Należy jak najszybciej zabrać kota do lecznicy dla zwierząt.
- Zaparcie, które może być wywołane przez kłąb sierści. Kot często wymiotuje, nie ma łaknienia i jest apatyczny. Schorzenie to preważnie występuje u kotów długowłosych, które trzeba częściej szczotkować. Należy zabrać pupila do lecznicy dla zwierząt. Lekarz weterynarii zbada kociego pacjenta i zastosuje odpowiednią dietę. Może zalecić środki przeczyszczające i olej parafinowy. .
- Naturalne wydalanie niestrawionych substancji spowodowanych zjadaniem trawy. Kot po tym wymiotuje trawą ze śluzem.
Trzeba pamiętać, że wymioty u kota są naturalnym sposobem pozbywania się treści żołądkowej, co nie zawsze świadczy o chorobie. Trzeba obserwować podopiecznego w celu sprawdzenia, jak często występują wymioty. Po wymiotach należy podać zwierzęciu lekkostrawny posiłek, np. kurczaka bez skóry z ryżem.
Należy zabrać kota do lekarza weterynarii jeżeli:
- w wymiotach występuje krew,
- wymiotuje przez cały dzień z przerwami, co 3-4 godziny,
- jest apatyczny,
- zjadł substancję trującą,
- spożył skażoną żywność,
- wymiotuje ciągle i grozi mu odwodnienie,
- w wymiocinach mogą być resztki ofiar lub sierści.
Zapalenie przewlekłe żołądka
Schorzenia żołądka u kota to powszechnie znane zapalenie przewlekłe żołądka. Choroba ta charakteryzuje się histologicznie ogniskowym lub rozlanym zmniejszeniem wielkości i głębokości gruczołów żołądkowych z naciekiem zapalnym. Rozwój tego schorzenia zależy od pierwotnej przyczyny, dlatego płeć zwierzęcia nie ma znaczenia.
Do przyczyn zapalenia przewlekłego żołądka należą:
- Alergie lub nietolerancja pokarmowa.
- Działanie substancji chemicznych, ciał obcych, niektórych leków.
- Błędy żywieniowe lub zjedzenie nieodpowiedniego pokarmu poza domem.
- Choroby metaboliczne, przewlekłe choroby wątroby, zapalenie trzustki i niedoczynność kory nadnerczy.
- Pasożyty wewnętrzne.
- Wirus białaczki u kotów.
- Nowotwory, z których najczęściej występują: gruczorakorak żołądka, chłoniak żołądka i jelit, chłoniak z małych limfocytów.
Objawami zapalenia przewlekłego żołądka są:
- Okresowe wymioty trwające ponad 1-2 tygodnie, które podbarwione są żółcią i zawierają resztki pokarmowe, skrzepy krwi lub strawioną krew.
- Owrzodzenia, które mogą być przyczyną smolistych stolców.
- Wymioty mogą być prowokowane pobieraniem wody lub pokarmu.
- Wymioty wcześnie rano przed posiłkiem mogą wskazywać na zespół wymiotów żółciowych.
- Zwiększone pobieranie wody.
- Może dochodzić do utraty masy ciała w przypadku przewlekłego braku łaknienia.
- Biegunka przy współistniejącej chorobie jelit.
Metody diagnostyczne i badania obrazowe:
- Badania krwi i moczu.
- W badaniu kału metodą flotacji można stwierdzić pasożyty jelitowe.
- Przeglądowe RTG jamy brzusznej, dzięki któremu można wykryć zwężenie ujścia żołądka z jednoczesnym zwiększeniem jego rozmiarów.
- Ultrasonografia może uwidocznić zgrubienie bądź owrzodzenie ściany żołądka, a także obecność ciał obcych.
- Radiografia kontrastowa może stwierdzić ciała obce, opóźnione opróżniane żołądka, ubytki, zgrubienie ściany żołądka, niedrożność ujścia żołądka.
- Gastroskopia, która umożliwia obejrzenie błony śluzowej żołądka i wykonanie biopsji błony śluzowej.
- Endoskopia pozwala na wykazanie i usunięcie ciał obcych.
W niedrożności ujścia żołądka należy uważać z podawaniem leków. Koniecznie trzeba zabrać psa do lekarza weterynarii. Kot z zapaleniem żołądka powinien spożywać pokarm miękki i niskotłuszczowy. Najlepiej z jednym źródłem węglowodanów i białka. Węglowodany powinny pochodzić z makaronu, ryżu albo ziemniaków.
Źródłem białka może być białe mięso pozbawione skóry, odtłuszczony twaróg. Proporcja białka do węglowodanów powinna wynosić 1:3. Należy podawać nieduże posiłki. Co 4-6 godzin, a nawet częściej. Karmienie późnym wieczorem może zapobiegać wymiotom żółcią we wczesnych godzinach porannych.
W większości przypadków leczenie można prowadzić ambulatoryjnie. Jeżeli kot jest odwodniony albo wymioty uległy nasileniu, trzeba poddać podopiecznego hospitalizacji w celu uzupełnienia niedoboru elektrolitów i płynów. Ogranicza się swobodne poruszanie zwierzęcia i możliwość spożywania szkodliwych substancji.
Zaburzenie motoryki żołądka
Schorzenia żołądka u kota to występujące zaburzenie motoryki żołądka. Wynika ono z chorób, które w sposób bezpośredni lub pośredni opóźniają opróżnienie żołądka. Prowadzi to do zalegania treści w żołądku, poszerzenie go i wtórnych objawów ze strony tego narządu, jak brak łaknienia, wymioty i nudności.
W żołądku występują dwa oddzielne obszary różniące się motoryką. Przednia część rozszerza się, żeby przyjąć wprowadzony pokarm i reguluje usuwanie płynu. Powolne wewnętrzne skurcze przepychają płyn w kierunku odźwiernika. Tylna część żołądka kurczy się silnie, żeby rozbić i usunąć stałe elementy pożywienia.
Motoryka tylnej części żołądka znajduje się pod kontrolą obszaru wewnętrznego aktywności elektrycznej, zlokalizowanej w krzywiźnie większej. Na właściwe opróżnianie żołądka wpływa też skład pokarmu i wiele czynników pozażołądkowych. Zaburzenia prawidłowej aktywności żołądka mogą leżeć u podstaw chorób powodujących zaburzenia jego motoryki.
Układ pokarmowy objęty jest procesem chorobowym. Wiele czynników może zaburzyć motorykę żołądka. W każdym wieku może wystąpić ta choroba, ale rzadko zdarza się u młodych kotów. Objawy kliniczne są często zjawiskiem wtórnym do pierwszego procesu chorobowego powodującego zaburzenie motoryki żołądka.
Przyczyny zaburzenia motoryki żołądka:
- pierwotne choroby, takie jak zapalenie żołądka,
- zabiegi chirurgiczne na żołądku,
- leki,
- każda choroba może być przyczyną zaburzenia motoryki.
Objawy zaburzenia motoryki żołądka:
- Podstawowym objawem klinicznym są przewlekłe wymioty po posiłku. Żołądek u kota powinien się opróżnić po średnim posiłku po 4-6 godzinach.
- Prawidłowy czas opróżnienia żołądka bardzo się różni u poszczególnych osobników. Podlega to wpływowy objętości posiłku, jego kaloryczności, zawartości włókna i czynników środowiskowych.
- Wymioty niestrawionym pokarmem po 12 godzinach od posiłku, to wskazówka na zaburzenie motoryki albo zmniejszenie drożności ujścia żołądka.
- Powiększenie obrysu brzucha.
- Nudności.
- Odbijanie.
- Kolka.
- Brak łaknienia.
- Zmniejszenie masy ciała.
Metody diagnostyczne i badania obrazowe:
- Badania krwi i moczu.
- Przeglądowe RTG, które może stwierdzić powiększenie żołądka, spowodowane przez guz, płyn lub treść pokarmową. Trzeba ustalić w jakim czasie zostały przeprowadzone badania od spożyciu pokarmu. Poza tym stres związany z wykonywaniem RTG może prowadzić do osłabienie opróżnienie żołądka, nawet u zdrowych kocich pacjentów.
- Ultrasonografia jest pomocna w obserwacji pracy odźwiernika i wpustu żołądka.
Większość kocich przypadków leczona jest ambulatoryjnie. Jeżeli stworzenie jest znacznie odwodnione lub ma często wymioty i dochodzi do zaburzeń elektrolitowych, może okazać się konieczna hospitalizacja. Odwodnienie i niedobory płynów i elektrolitów wymagają odpowiedniej płynoterapii. W zależności od pierwotnej choroby powinna zostać ograniczona aktywność kota.
Ważną rolę w przypadku tej choroby pełni dieta, która powinna być w formie płynnej lub półpłynnej z małą zawartością tłuszczu i włókna. Posiłki podajemy częściej i w małych ilościach. Niejednokrotnie sama zmiana sposobu żywienia może wystarczyć do opanowania objawów z opóźnionym usuwaniem treści żołądka, spowodowane zaburzeniami motoryki.
Reakcja na leczenie może być różna u poszczególnych osobników. Czas trwania leczenia nie jest taki sam, co zależy od możliwości wyeliminowania pierwotnej choroby. Powrót do prawidłowej motoryki po zakończeniu leczenia może nastąpić po 10-14 dniach. Nie leczymy zwierzęcia samodzielnie lecz zabieramy go do lekarza weterynarii, który zleci nam badania i zdiagnozuje chorobę.
Podsumowując schorzenia żołądka u kota mają różny przebieg w zależności od ich przyczyn. W każdym przypadku należy udać się z podopiecznym do lekarza weterynarii, który zbada kociego pacjenta, zdiagnozuje chorobę i zastosuje odpowiednie leczenie. W niektórych przypadkach konieczna będzie hospitalizacja w klinice dla zwierząt. Wczesne wykryte choroby mogą uratować życie kociego towarzysza.
