Psie zęby

Psie zęby są niezbędne do życia w środowisku naturalnym i w domowych warunkach. Pies jest drapieżnikiem, który zgodnie ze swoim instynktem powinien zjadać pokarm świeży: mięsny i roślinny.

Psie zęby właściwie pielęgnowane mogą służyć psiemu przyjacielowi przez długie lata, aż do późnej starości. Psu należy sukcesywnie otwierać i kontrolować jamę ustną. Zwłaszcza niepokojący jest fakt, gdy pies się śliny i z trudnością spożywa podany mu pokarm lub całkowicie odmawia posiłku.

Uzębienie psa

Psie zęby to narządy jamy ustnej twardsze i wytrzymalsze od kości. Liczba zębów jest charakterystyczna dla poszczególnych gatunków. Pies posiada uzębienie przejściowe nazywane mlecznym oraz uzębienie stałe. Zębami jednopokoleniowymi są trzonowe i pierwszy ząb przedtrzonowy. Pozostałe zęby są dwupokoleniowe.

Zębów stałych jest więcej, niż przejściowych. Są one większe i odpowiednio przystosowane do rozrośniętych mięśni. Ząb zbudowany jest z: korony, szyjki zęba, korzenia, zębodołu, połączenia zębowo-zębodołowego, miazgi, cementu, zębiny i szkliwa. U psów mocne i wydatne są kły.

W dwóch łukach zębowych rozmieszczone są zęby w: górnym i dolnym. Łuk zębowy górny posiada mniej zębów i jest dłuższy niż łuk zębowy dolny. Zęby psa są ostre i spiczaste. Zęby mleczne są nie tylko mniejsze od stałych, ale także bardziej ostre. Posiadają one długie i cienkie korzenie.

Wzór zębów przejściowych przedstawia się następująco:

3 – 1 – 3
^____________ X 2 = 28
3 – 1 – 3

Niżej podany jest wzór zębów stałych u psa:

3 – 1 – 4– 2
^{________________} X 2 = 42
3 – 1 – 4 – 3

W każdym łuku są dwie symetryczne połowy, które odpowiadają sobie wzajemnie, po stronie prawej i lewej. Psy zazwyczaj nie żują tylko połykają pożywienie.

Czworonogi posiadają cztery typy zębów:

Siekacze, które są dosyć luźno osadzone w zębodołach, kości siekaczowej i żuchwie. Siekacze posiadają tylko jeden korzeń. Ten rodzaj zębów z wiekiem psa ulega ścieraniu.
Kły, które są mocno osadzone w zębodołach. Korzeń kła może być nawet większy od jego korony. Korzeń zagięty jest ku tyłowi i położony jest dogrzbietowo lub dobrzusznie.
Przedtrzonowe, których ilość u dorosłych psów wynosi 4 sztuki. Pierwszy z nich może posiadać jeden lub dwa korzenie. Pozostałe mają po dwa korzenie, za wyjątkiem czwartego zęba przedtrzonowego górnego, który posiada trzy korzenie.
Trzonowe, które są niewymierne, wielokorzeniowe o złożonej budowie koronnej. Zmniejszają się one ku tyłowi. Mają łagodne korony i przeważnie położone są poprzecznie. Posiadają po trzy rozbieżne korzenie. Pierwszy dolny ząb trzonowy nazywany jest łamaczem. Jest on bocznie spłaszczony i ma dwa grube i rozbieżne korzenie.

Stojący pies z jednym postawionym uchem.

Profilaktyka

Psie zęby i dziąsła trzeba regularnie sprawdzać otwierając psu pyszczek. Już małe szczenięta począwszy o 3 miesiąca życia, należy poddawać kontroli jamy ustnej. Młode pieski przyzwyczajane do tych zabiegów, nie boją się ich w wieku późniejszym. Przy otwieraniu psu pyszczka trzeba uważać, aby palcami nie uciskać mu gałek ocznych, nosa ani gardła.

Nawet prawidłowo żywione i względnie młode psy wydzielają czasami z jamy ustnej niemiły zapach. Wskazuje to na tworzenie się kamienia nazębnego, psucie się zęba lub stan zapalny dziąsła. Prawidłową diagnozę należy pozostawić do ustalenia weterynarzowi. Dziąsła powinny być różowe i zwarte, a zęby czyste. Lepiej jest nie doprowadzać do przykrego zapachu z psiego pyszczka.

Psie zęby należy regularnie czyścić. Do tego zabiegu pies powinien być przyzwyczajany stopniowo. Na początku najlepiej jest wziąć patyczek kosmetyczny i delikatnie dotykać nim psie dziąsła. Następnie można nałożyć na niego trochę pasty do zębów z przeznaczeniem dla zwierząt i dotknąć pyszczka psa. W ten sposób podopieczny będzie oswajał się ze smakiem pasty.

Psie zęby należy spróbować umyć dokładnie dopiero po kilku tygodniach. Do tego celu powinna być użyta mała szczoteczka i pasta do zębów ze specjalnym przeznaczeniem dla zwierząt. Pupil przyzwyczajony do tego zabiegu od maleńkości, nie powinien protestować.

Prawidłowo i systematycznie przeprowadzana higiena jamy ustnej zachowa psie zęby przez długie lata.

Schorzenia psich zębów

Psie zęby trzeba odpowiednio sprawdzać i czyścić, aby nie było ubytków. Powszechne jest odkładanie się płytki nazębnej i w konsekwencji choroby ozębnej. Tym schorzeniom towarzyszom ubytki patologiczne na szyjkach zębów.

Najczęściej występującymi chorobami u psów, które dotyczą zębów są:

Próchnica, która spowodowana jest bakteriami rozkładającymi węglowodany, bytujące na powierzchni zęba. Wczesne zmiany próchnicze mogą być odwracalne poprzez remineralizację czyli wzmacnianie szkliwa.
Wady zgryzu, które można zdiagnozować dopiero po pojawieniu się zębów przejściowych lub stałych. Zalecany jest aparat ortodontyczny lub usunięcie nieprawidłowo ustawionych zębów.

Wady zgryzu mogą mieć kilka przyczyn.

Najczęściej powodem nieprawidłowo wyrośniętych zębów są:

Czynniki wrodzone lub dziedziczne, predyspozycje rasowe, wady anatomiczne.
Opóźnienia w wyrzynaniu zębów mlecznych lub stałych.
Opóźniona utrata zębów przejściowych.
Zaburzenia w wyrzynaniu zębów.

Psie zęby z wiekiem są coraz słabsze i pojawia się coraz więcej ubytków. Zęby mogą wypadać bez wyraźnych przyczyn, dlatego bardzo ważna jest odpowiednia i regularnie przeprowadzana higiena jamy ustnej. Codzienne szczotkowanie zębów i używanie aplikatorów z bawełnianymi końcówkami na brzegu dziąsłowym, pozwala na opanowanie płytki nazębnej.

Psie zęby potrzebne są przede wszystkim do rozdrabniana pokarmu. Regularne mycie zębów zwierzęcia odświeża jego oddech. Poza tym pozwala zauważyć ewentualne problemy i minimalizuje występowanie ewentualnych schorzeń. Warto jest skorzystać z porady lekarza weterynarii, jak prawidłowo szczotkować psie zęby.