PSIA STAROŚĆ

Psia starość nie musi być przygnębiająca, ponieważ może przebiegać łagodnie, bez większych dolegliwości. Wskazane są badania profilaktyczne, które odgrywają bardzo ważną rolę, ponieważ mogą zapobiec rozwojowi ukrytych schorzeń. Nie należy zapominać, że psy stare wymagają wyjątkowego traktowania.

Psia starość nie może zostać powstrzymana, ale należy zminimalizować dokuczliwość towarzyszących temu zmian i poświęcić pupilowi w tym czasie dużo uwagi. Czworonogi żyją coraz dłużej dzięki lepszemu wyżywieniu i rozwojowi medycyny. Na średnią długość życia psa ma wpływ jego rasa. Wraz z wiekiem ulega pogorszeniu kondycja zwierząt.

Potrzeby starzejącego się psa

Psia starość często wymaga częstego kontaktu z lekarzem weterynarii i podawania lekarstw. Czworonogi w wieku geriatrycznym podobnie, jak ludzie w podeszłym wieku miewają lepsze i gorsze dni. Trzeba przywyknąć do takiej sytuacji i tolerować niecodzienne zachowanie pupila, a także zrozumieć jego potrzeby. Należy go również chronić przed małymi dziećmi i innymi zwierzętami domowymi.

Opiekun starzejącego się psa, aby zmniejszyć jego stres powinien przygotować mu wygodne posłanie.

Na przykład z materaca czy kupić gotowe dobrze wyścielone legowisko. Przede wszystkim pies nie powinien leżeć na twardym podłożu, ponieważ na łapach staremu psu tworzą się niejednokrotnie zgrubienia, które mogą wywołać bolesny stan zapalny, a również owrzodzenie w tych miejscach.

Jeżeli pupil odmawia pożywienia należy dać mu coś innego czy smaczniejszego do jedzenia i lekko podgrzać jego porcję. Pies w starszym wieku może przybrać na wadzę ze względu na mniejszą ilość ruchu, co może być przyczyną schorzeń, a nawet choroby serca. Psy starsze potrzebują innego typu żywienia, a nawet trzech czy czterech posiłków dziennie. Ich dieta powinna być prawidłowo zbilansowana w zależności od zdrowia i wieku.

Psiego towarzysz w starszym wieku należy otoczyć właściwą opieką, w zależności od stanu zdrowia.

Do podstawowych czynności, jakie powinien wykonać opiekun czworonoga, żeby zapewnić swojemu przyjacielowi godną starość to:

rozłożenie miękkiego posłania w zacisznym i ulubionym przez pupila miejscu, z dala od nasłonecznionych i wilgotnych miejsc, a także w którym będzie mógł spokojnie wypocząć,
chronienie psa przez silnym słońcem czy w porze zimowej przed dużym mrozem,
zakładanie psu ubranka w zależności od potrzeby, nawet w domu,
masowanie kończyn, żeby pupil nie utracił sprawności ruchowej,
pilnowanie psa, gdy zostanie spuszczony ze smyczy, ponieważ tracąc wzrok i węch może poczuć się zdezorientowany,
dopilnowanie, aby pupil sam dozował swoją aktywność,
zabezpieczenie schodów czy werandy barierkami, żeby nie narazić czworonoga na upadek,
obserwowanie czy nie wypija więcej wody, co zwykle, a w razie nietypowych zachowań skontaktować się z weterynarzem.

Psia starość wymaga regularnych kontroli w lecznicy dla zwierząt. Warto również zrobić badania krwi. Należy również sprawdzać stan uzębienia i dziąseł psa oraz czyścić gruczoły okołoodbytowe. W psiej populacji coraz częściej spotyka się starsze czworonogi, które wymagają odpowiedniej troski i specjalistycznej opieki, ponieważ wraz z wiekiem pogarsza się kondycja zwierzęcia.

Oznaki psiej starości

Psia starość to także psie dolegliwości, które z czasem mogą ulegać nasileniu. Bardzo ważną rolę w życiu starzejącego się psa odgrywa wrażliwość jego opiekuna na zmieniające się potrzeby czworonoga. Z upływem lat stan zdrowia zwierzęcia, ulega pogorszeniu.

Do podstawowych zmian w wyglądzie i dolegliwości psów starzejących się należy zaliczyć:

Siwienie i zmiany w sierści, która czasami rośnie dłuższa, nawet u ras krótkowłosych.
Szybszy wzrost pazurów, które należy częściej przycinać,
Zmiany pragnienia i apetytu. Wzmożone pragnienie może być oznaką choroby nerek lub innych schorzeń. Natomiast brak apetytu czy kłopoty z przyjmowaniem pokarmu mogą wskazywać na chorobę zębów lub zapalenie dziąseł.
Głęboki i długi sen nie trzeba przerywać, ponieważ gwałtownie obudzony pupil może się przestraszyć. Niektóry zdezorientowany pies może zawarczeć, a nawet próbować ugryźć.
Kłopoty trawienne, które objawiają się wymiotami, biegunką i zaparciami. Takie problemy wymagają niejednokrotnie żywienia zwierzęcia karmą leczniczą zaleconą przez lekarza weterynarii.
Zmniejszenie pojemności pęcherza i nietrzymanie moczu, gdy pies musi załatwiać się kilka razy w nocy. W przypadku, gdy pupil zostawia kałuże z moczu, należy zabezpieczyć jego posłanie. Na spód legowiska trzeba położyć plastikową folię, grubą warstwę gazet, a całość przykryć sztucznym kożuchem czy futrem. W taki sposób wierzch posłania pozostanie suchy.
Zaparcie, które może być spowodowane mało ilością błonnika w diecie. Problem ten można rozwiązać dodając do pożywienia czworonoga: otręby, tarte jarzyny czy łyżkę oleju parafinowego. W razie potrzeby, zgodnie z zaleceniem weterynarza należy zmienić zwierzęciu karmę.
Zmiany artretyczne i osteoartretyczne następują nie tylko u starych psów, ale także u tych, które śpią na zimnym i twardym podłożu. Pierwszą oznaką jest ogólne usztywnienie kończyn przy wstawaniu i chodzeniu, które ustępuje, kiedy pupil rozrusza się. Starzejący się pies podobnie, jak ludzie może cierpieć na zwyrodnienie stawów, które objawia się sztywnością kolan. W ostrych przypadkach trzeba skontaktować się z weterynarzem.
Postępująca ślepota w początkowym stadium nie zawsze jest zauważalna. Kiedy pies coraz słabiej widzi, może obijać się o meble, które nie należy przestawiać. Starzejące się psy często cierpią na zaćmę, gdzie centralna część oka robi się biała i w takiej sytuacji czasami pomaga operacja. Całkowicie ślepy pies znając otoczenie może sobie dobrze radzić w życiu.
Postępująca głuchota w początkowy stadium może być trudna do rozpoznania, ponieważ niejednokrotnie czworonogi dosyć dobrze przystosowują się do tej przypadłości. Gdy pupilowi słabnie słuch trzeba go przede wszystkim chronić przed wypadkami.
Demencja, która objawia się: dezorientacją, wzmożoną potrzebą zwrócenia na siebie uwagi opiekuna, nadmierną hałaśliwością oraz niepokojem.

Psia starość nie musi być uciążliwa dla pozostałych członków rodziny, ponieważ wystarczy dokonać małe zmiany ludzkich nawyków, żeby znacząco podnieść komfort życia wiekowego psa. Psi przyjaciel może umilać człowiekowi życie przez długie lata, jeżeli pupil będzie miał zapewnioną odpowiednią opiekę i regularną kontrolę stanu zdrowia oraz aktualne szczepienia. Naszemu psiemu towarzyszowi trzeba stworzyć bezpieczne warunki panujące w domu i na spacerze.