Pielęgnacja kocich uszu jest trudnym zabiegiem, gdy występują schorzenia o podłożu genetycznym. Uszy kota narażone są na podrażnienia i poważne choroby z różnych powodów. U wszystkich kocich ras może występować nadmierna wydzielina woskowiny.
Pielęgnacja kocich uszu jest bardzo ważna w celu utrzymania jak najdłużej sprawnego słuchu u kociego przyjaciela. Z upływem lat słuch może zacząć słabnąć. W wieku geriatrycznym kot może ogłuchnąć. Z tego względu warto regularnie kontrolować uszy u kota. Na prawidłowe funkcjonowanie słuchu wpływ ma jakość życia kota.
Choroby kocich uszu
Pielęgnacja kocich uszu należy do kociego opiekuna. U niektórych ras występują wrodzone lub nabyte choroby uszu. Trzeba zwracać uwagę czy uszy naszego kota są czyste. Zakres słyszalności fal dźwiękowych u kotów jest znacznie szerszy, niż u ludzi. Kierowanie się kota za pomocą dźwięków jest bardzo ważne.
Chorobami kocich uszu są:
- świerzbowiec uszny,
- swędzik jesienny,
- infekcje ucha zewnętrznego,
- zapalenie ucha środkowego i wewnętrznego,
- poparzenia słoneczne,
- nowotwór ucha czyli rak płaskokomórkowy.
Świerzbowiec uszny
Świerzbowiec uszny to jeden z gatunków roztoczy, który zasiedla głównie zewnętrzny kanał słuchowy. Powoduje różnego stopnia wypływ z ucha oraz świąd. Świąd umiejscawia się wokół uszu. Kot zarażony drapie uszy i trzepie nimi, ponieważ świerzbowiec powoduje swędzenie. Świąd i wysięg z uszu to indywidualne cechy każdego zainfekowanego kota.
Wydzielina z uszu jest koloru ciemnego. Świerzbowiec można zdiagnozować na podstawie mikroskopowego badania wymazu z kociego ucha. Z kocim towarzyszem należy udać się do lecznicy dla zwierząt. Uszy kota powinny zostać gruntownie oczyszczone. Przeciwpasożytnicze preparaty uszne stosuje się w przypadku łagodnego przebiegu choroby.
Uszy zakrapla się przeważnie w granicach 7-10 dni w celu usunięcia roztoczy i jaj. Jeżeli po leczeniu objawy nadal się utrzymują, to powtórna infekcja wskazuje na obecność źródła roztoczy w środowisku. W przypadku wtórnej infekcji powinien zostać zastosowany antybiotyk przepisany przez lekarza weterynarii.
Swędzik jesienny
Swędzik jesienny to niewielkie roztocza, które pojawiają się w niektórych rejonach późnym latem i wczesną jesienią. Pasożytami nie są dorosłe osobniki tylko larwy swędzika jesiennego, które są koloru czerwonego. Najczęściej infekują uszy, skórę pomiędzy palcami i boki pyszczka. Kot zarażony trze uszy i liże łapy.
Roztocza te mogą powodować świąd, ale najczęściej objawem jest łupież na bokach i grzbiecie zwierzęcia. Leczenie należy podjąć zgodnie ze wskazaniami lekarza weterynarii, który dysponuje środkami przeciw temu roztoczu. Swędzik jesienny nie jest specjalnie groźny dla kota.
Infekcja ucha zewnętrznego
Infekcja ucha zewnętrznego wywołana jest najczęściej przez bakterie, drożdżaki czy grzyby. Kot z powodu bólu trzepie uszami. Wydzielina jest żółtobiała lub czerwonawa o nieprzyjemnej woni. Może występować silny ból ucha i dyskomfort. Stan zapalny wewnątrz małżowiny i w kanale usznym. Należy zabrać kota do lecznicy dla zwierząt.
Lekarz weterynarii sprawdzi błonę bębenkową i pobierze wymaz w celu ustalenia przyczyny stanu zapalnego. Należy zastosować się do zaleceń weterynarza. Nieleczona infekcja ucha zewnętrznego może być powodem nasilającego się bólu, a nawet doprowadzić do uszkodzenia słuchu. Bez zaleceń lekarza nie wolno wkładać niczego do ucha.
Zapalenie ucha środkowego i wewnętrznego
Zapalenie ucha środkowego i wewnętrznego spowodowane jest chroniczną infekcją lub obecnością ciała obcego. Kot może tracić równowagę i przechylać głowę na jedną stronę i nią potrząsać. Występują też niekontrolowane ruchy gałek ocznych. Mogą też pojawić się wymioty i nudności w przypadku ostrej choroby.
Należy zabrać kota do lecznicy dla zwierząt. Objawy są uzależnione od rozległości i natężenia choroby. Zapalenie ucha środkowego i wewnętrznego może też przebiegać bezobjawowo. Lekarz weterynarii po zdiagnozowaniu schorzenia może zastosować lek przeciwzapalny, przeciwwymiotny czy antybiotyk.
Poparzenie słoneczne
Poparzenie słoneczne powoduje powstanie strupków na powierzchni uszu i zaczerwienienie skóry. Poparzoną skórę trzeba smarować specjalnym kremem z filtrem trzy razy dziennie. Najlepiej zabrać kota do weterynarza, który zaleci odpowiedni lek. Poparzenia słonecznego można uniknąć, trzymając kota w cieniu podczas upałów. Na to schorzenie szczególnie narażone są koty białe
Nowotwór ucha
Nowotwór ucha występuje najczęściej u białych kotów. Przy głębszych ranach, które nie chcą się goić może być rak skórny. Nie należy leczyć zwierzęcia samodzielnie, ale udać się z chorym kotem do lecznicy dla zwierząt. Leczenie może polegać na mrożeniu chorego miejsca ciepłym azotem lub usunięciu małżowiny usznej.
Zabiegi pielęgnacyjne
Pielęgnacja kocich uszu zależna jest również od stanu zdrowia, rasy czy wieku kota. Zdarzają się uporczywe wycieki z uszu. Potrzebna jest wówczas dodatkowa pielęgnacja zapobiegająca stanom zapalnym. Wydzielinę woskowatą, która znajduje się w kocim uchu należy zbierać systematycznie.
W gestii właścicieli kotów jest dbanie o ich dobrostan i stan zdrowia. Koci słuch należy co pewien czas sprawdzać i jednocześnie kontrolować uszy. Kot słyszy dźwięki niesłyszalne dla człowieka, ponieważ ma bardziej czuły słuch od ludzkiego. Bardzo głośne dźwięki mogą uszkodzić zwierzęciu słuch.
Koty obok bardzo czułego słuchu mają na swoich stopach detektory wibracji. Umożliwia to odbiór bardzo niskich częstotliwości w granicach 200 – 400 Hz. Z tego względu warto jest przemawiać do kota przyjaznym i łagodnym głosem. Gdy kot nadsłuchuje jego uszy kierują się w stronę dochodzących do nich odgłosów.
Poza tym każde z nich może być zwrócone winną stronę, co pozwala dokładniej zlokalizować źródła dźwięku. Koci słuch jest bardzo istotnym środkiem komunikacji zwierzęcia. Rolą kociego opiekuna jest nie narażanie stworzenia na przeciągi. Właściciel kota nie powinien wypuszczać go podczas upałów z domu, aby zwierzę nie doznało poparzenia słonecznego.
Podsumowując
Pielęgnacja kocich uszu i ich regularna obserwacja może nawet uratować koci słuch przed głuchotą. Choroby uszu nabyte czy wrodzone należy zdiagnozować w gabinecie weterynaryjnym i odpowiednio leczyć, stosując zalecenia lekarza. Nie wolno bagatelizować zmian w wyglądzie czy zachowaniu kociego towarzysza.
