Pasożyty u psa

Pasożyty u psa stanowią zagrożenie dla jego zdrowia. Mogą być przyczyną nieprawidłowego rozwoju i złego samopoczucia. Psy mogą cierpieć na skutek inwazji wielu pasożytów. Do podstawowej opieki weterynaryjnej zaliczane jest również odrobaczanie oraz zabezpieczanie przed kleszczami i pchłami.

Pasożyty u psa dzielą się na zewnętrzne i wewnętrzne. Większość pasożytów atakuje tylko określone gatunki zwierząt. Wyjątkiem jest kocia pchła, która gryzie również psy. Kleszcze, świerzbowce, wszoły i wszy oraz pchły to pasożyty zewnętrzne. Natomiast różne gatunki robaków, które znajdują się w organizmie psa to pasożyty wewnętrzne.

Pasożyty zewnętrzne

Pasożyty u psa wywołują wiele groźnych chorób dla zdrowia, a nawet życia psa. Zewnętrzne są również niebezpieczne podobnie, jak pasożyty wewnętrzne. Jednak najczęściej są to tylko okresowe powikłania, gdzie pies odczuwa dyskomfort.

Do pasożytów zewnętrznych zaliczane są:

pchły,
kleszcze,
wszoły i wszy,
świerzbowce uszne,
swędziki jesienne.

Pchły

Pchły to najczęstsze pasożyty zewnętrzne psa, które mogą przejść z kota. Nie wystarczy tylko odpchlić psa. Należy również zastosować środki przeciwko pchłom u pozostałych zwierząt i w miejscu gdzie przebywał pies. Zwalczanie pcheł u zwierząt polega na zlikwidowaniu dorosłych osobników i jaj. Preparaty w ciągu 12 godzin niszczą pchły żerujące na psie i działają około miesiąca.

Psy często uczulone są na ślinę pcheł. W klimacie umiarkowanym najczęściej pojawia się to w porze letniej. Ostrą reakcję alergiczną może wywołać nawet pojedyncze ukąszenie pchły. Zwierzę gryzie i drapie zaatakowane miejsce powodując uszkodzenie skóry. Niejednokrotnie konieczna jest interwencja lekarza weterynarii.

Kleszcze

Kleszcze w klimacie umiarkowanym najczęściej atakują w miesiącach letnich. Wczepiają się one w skórę i wysysają krew zwierzęcia. Kiedy odwłok kleszcza osiągnie wielkość ziarnka grochu to odpada. Jest w stanie przeżyć dwa lata w oczekiwaniu na następnego żywiciela. Po ukąszeniu pozostaje ślad na skórze. Kleszcz należy wyjąć wraz z ryjkiem, żeby nie powstał ropień. Należy go uchwycić jak najgłębiej i wykręcać w przeciwnym kierunku do wskazówek zegara.

W miejscu ukąszenia może powstać stan zapalny wtedy należy przemyć skórę i zastosować maść bakteriobójczą. W miejscach gdzie występuje dużo kleszczy trzeba sprawdzać skórę po każdym spacerze. Najczęściej kleszcze wywołują tylko tymczasowe niedomaganie. W Polsce do najczęstszych chorób odkleszczowych, na które zapadają psy należą: borelioza i babeszioza. Ta druga bywa śmiertelna.

Wszoły i wszy

Wszoły i wszy to pasożyty najczęściej spotykane u zaniedbanych czworonogów. Sierścień jest najpopularniejszym pasożytem z rzędu wszołów. Jego pożywieniem jest złuszczony naskórek. Wywołuje on lekkie podrażnienie skóry. Bardziej niebezpieczna jest psia wesz, która nakłuwa skórę i dostaje się do krwi. Na sierści psa po zainfekowaniu widoczne są jaja wszy czyli gnidy. Rozwijają się one wyłącznie na żywicielu.

Świerzbowce uszne

Świerzbowce uszne to jeden z gatunków roztoczy. Jest najczęściej spotykany u szczeniąt. Jednak może zainfekować dorosłego psa, a także kota. Pies zarażony drapie się, ponieważ świerzbowiec powoduje świąt. Świerzbowiec można zdiagnozować na podstawie mikroskopowego badania wymazu z psiego ucha. Łagodny przebieg choroby można leczyć kroplami o czym powinien zadecydować lekarz weterynarii.

Swędziki jesienne

Swędziki jesienne to niewielkie roztocza, które pojawiają się w niektórych rejonach późnym latem i jesienią. Pasożytami nie są dorosłe osobniki tylko larwy swędzików, które są koloru czerwonego. Przeważnie atakują skórę między palcami i dolną krawędź ucha. Zainfekowane czworonogi liżą łapy i trą uszy. Leczenie należy podjąć po konsultacji z weterynarzem.

Pchły przenoszą wewnętrzne pasożyty. Pies po połknięciu pchły może zarazić się psim tasiemcem. Nie wystarczy tylko odpchlenie psa, ale także środki przeciwko pchłom należy zastosować u pozostałych zwierząt i w miejscach przebywania psa. Kleszcze należy wyjąć wraz z ryjkami, żeby pozostałości pasożytów nie wywołały zapalenia skóry.

Pasożyty wewnętrzne

W orgazmie psa mogą pasożytować różne gatunki robaków. Pies najczęściej atakowany jest przez: glisty, tęgoryjce, tasiemce, włosogłówki, nicienie sercowe i płucne. Psa należy odrobaczyć podając mu do połknięcia tabletkę lub strzykawką wpuścić zawiesinę w miękki pokarm zwierzęcia. Jajami tęgoryjców i glist może zarazić się również człowiek. Jaja pasożytów wydalane są z odchodami zarobaczonych psów.

Pies zarobaczony pozbawiony jest energii i radości życia.

Pasożyty u psa wewnętrzne to najczęściej glisty. Robaki te są szczególnie niebezpieczne, ponieważ zwierzęta zarażają się nimi już w okresie płodowym. Prawie każde szczenię w miocie jest zarobaczone. Podczas karmienia zaatakowane są wszystkie maluchy. Szczenięta mocno zarobaczone rozwijają się wolniej, mają wzdęte brzuszki i biegunki, a ich sierść jest matowa.

Psa należy obserwować i zareagować na jego nietypowe zachowanie. Pierwszymi oznakami pogorszenia się stanu zdrowia psa mogą być zmiany w jego zachowaniu. Pies może przejawiać mniejszy apetyt albo wzmożone pragnienie. Często również ignoruje zaproszenie na spacer czy jest mniej aktywny, niż zwykle. Jeżeli opiekun psa podejrzewa, że jego pupil jest chory powinien zabrać go do leczniczy dla zwierząt na badania.

Pasożyty u psa wywołują cierpienia psychiczne i fizyczne. Z tego względu należy regularnie sprawdzać skórę i sierść zwierzęcia. Pies został udomowiony, żeby pomagać i towarzyszyć ludziom w codziennym życiu. Jest on uważany za najlepszego i najwierniejszego przyjaciela człowieka. Udomowione zwierzę posiada także swoje potrzeby, o których dobry i troskliwy opiekun nigdy nie zapomina.