Mewki japońskie to świat: zwierząt, typ: strunowce, gromada: ptaki i rząd: wróblowatych. Należy do rodziny astryldów liczącej około 140 gatunków. Rząd wróblowatych jest najbogatszy w rodziny, rodzaje i gatunki. Mewka japońska jest jednym z najstarszych gatunków rodziny astryldów.
Mewki japońskie nadają się do domowych hodowli. Jednak przed nabyciem ptaka jakiegokolwiek gatunku trzeba kierować się własną wiedzą i zdobytym doświadczeniem. Należy poznać również wymagania wybranego gatunku. Dobrym rozwiązaniem jest zapoznanie się z fachową literaturą. Poza tym ważne są warunki panujące w domu i możliwości finansowe. Mewki japońskie polecane są poczatkującym hodowcom.
Krótka historia gatunku
Mewki japońskie znane są w Europie od 12 lat. Ojczyzną tych ptaków są Chiny, ale przodkowie ich nie są do końca znani. W obecnej postaci mewka japońska nie występuje w przyrodzie. Jest to udomowiona forma mniszki brązowej. Została wychodowana na przełomie XV i XVI wieku. Ptaki te do Japonii zostały przywiezione na początku XVII wieku. Tam odbyły się pierwsze próby rozmnażania i krzyżowania mewek.
Do Europy pierwsze osobniki trafiły w 1860 roku. Pomimo wieloletnich krzyżowań wygląd mewek zbytnio się w tamtych czasach nie zmieniał. Z upływem lat powstały nowe odmiany barwne w wyniku krzyżowań mewek z innymi gatunkami amadyn brązowych. Pierwsze czubate formy tych ptaków wyhodowane zostały w latach trzydziestych XX wieku.
Wygląd
Mewki japońskie są małymi ptaszkami. Długość ich ciała wynosi 10,5 cm. Obie płcie mewek posiadają takie samo ubarwienie. Rozróżnić je można głównie na podstawie śpiewu. Zdolności wokalne posiada tylko samiec. Poza tym samica ma węższą głowę od samca. Najpopularniejsze są mewki o upierzeniu ciemnobrązowym.
W zależności od rodzaju ubarwienia wyróżnia się następujące mutacje mewek:
- Biała, gdzie ptaki posiadają czerwone albo czarne oczy.
- Biała szek, do której zaliczone są: białokremowe, białożółte, białozłote i białobrązowe.
- Bez białych piór, która występuje we wszystkich odcieniach: kremowa, żółta, złota brązowa, czarna.
- Czubata, która występuje we wszystkich odmianach barwnych.
- Inne mutacje obejmują mewki z ciemnym czubkiem i szurpate.
Mewki japońskie o białym upierzeniu pozbawione są pigmentu. Przeważnie mają ciemne oczy, ale zdarzają się przypadki z czerwonymi oczami. Biała odmiana jest mniej odporna od pozostałych mutacji. Często wzrok ich ulega osłabieniu, a nawet zagrożone są ślepotą. Przejawiają również słaby instynkt budowy gniazda. Tylko skrzyżowanie białej odmiany z białą daje gwarancję 100% białej barwy.
Zachowanie
Mewki japońskie mają dobrze rozwinięte narządy głosowe. Są to ptaki śpiewające. Jednak nie dorównują wokalnie kanarkom, ponieważ ich śpiew jest cichy i mało melodyjny. Samice nie śpiewają, tylko samce. Ptaki te są bardzo komunikatywne, wydając przy tym charakterystyczne dźwięki. Samce wydają odgłosy „kwoi, kwoi”, a wabiące wołania samic brzmią „ brrt, brrt”. Ponadto samce lubią popisywać się swoim śpiewem.
Poza okresem lęgowym można je trzymać w klatkach z innymi ptakami. Doskonale nadają się do tego zeberki czy amandy wspaniałe. W przypadku rozmnażania ptaków należy porozdzielać je parami. Mewki japońskie to ptaki odporne na niskie temperatury i na wysokie.
Mogą rozmnażać się w temperaturze 10oC. Dobrze czują się również w temperaturze w granicach 25-30oC.
Mewki japońskie są idealnymi ptakami dla początkujących hodowców, ponieważ nie są to papugi wymagające. Opieka nad nimi nie jest trudna ani czasochłonna. Obserwując bacznie zachowanie mewek można zdobyć wiedzę na temat astryldów. Poza tym zdobyte doświadczenie warto wykorzystać w hodowli gatunków bardziej wymagających.
Akt prawny Akwarystyka Fruwanie Gryzonie Koty Niebezpieczne Pies w pracy Psy Ptaki Pupil Quiz Ryby Wirusy Zoologia Zwierzęta domowe Świat zwierząt Żywienie
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]
