Jeżozwierz indyjski to królestwo: zwierząt, typ: strunowce, gromada: ssaki, rząd: gryzonie. Należy on do rodziny: jeżozwierzowatych i rodzaju: jeżozwierza. Gatunek ten występuje na terenach południowo-zachodnich Azji. Jeżozwierze indyjskie są bardzo interesującymi zwierzętami.
Jeżozwierz indyjski zamieszkuje rozmaite środowiska. Najczęściej na swoje kryjówki obiera szczeliny skalne i nory w ziemi, które sam kopie. Przeważnie aktywny jest porą nocną. Niekiedy wychodzi w ciągu dnia w poszukiwaniu pokarmu.
Krótka historia
Jeżozwierz indyjski został po raz pierwszy opisany przez brytyjskiego przyrodnika Roberta Kerra w 1792 roku. Może on zamieszkiwać różnorodne siedliska. Preferuje góry, lasy i sawannę. Może również bytować w zaroślach z dominacją ciernistych krzewów. Jednak najczęściej występuje na skalistych zboczach górskich.
Cechy zewnętrzne
Jeżozwierz indyjski jest dużym ssakiem o krępej sylwetce. Masa jego ciała wynosi około 15 kg. Mierzy on bez ogona około 80 cm. Natomiast długość ogona wynosi około 10 cm. Charakteryzuje się niedużą i wydłużoną głową z małymi oczami. Posiada pokaźne i nieustannie rosnące siekacze, jak wszystkie gryzonie.
Nogi jeżozwierza są krótkie, a szerokie stopy zakończone są ostrymi pazurami. Posiada brunatne umaszczenie. Grzbiet i ogon porośnięty jest długimi i ostrymi kolcami o długości 30 cm. Kolce jego są lekkie i puste w środku. Powstały one na skutek przekształcenia się włosa okrywowego. W środkowej i tylnej części tułowia kolce są różnej długości.
Stanowią zasadniczy narząd obronny, który przeznaczony jest do walki. Skuteczny atak jest bardzo bolesny dla ofiary. Kolce tych zwierząt szybko odrastają. Jeżozwierz indyjski odznacza się dobrym słuchem i węchem. W niewoli zwierzęta te mogą żyć ponad 20 lat, natomiast na wolności żyją krótko, około 10 lat.
Charakter i temperament
Jeżozwierz indyjski prowadzi nocny tryb życia. Zamieszkuje suche i skaliste tereny. Bytuje w pojedynkę bądź w parach. Jest zwierzęciem roślinożernym. W środowisku naturalnym żywi się: bulwami, korzeniami i korą. Nie gardzi również roślinami uprawnymi, zbożem i opadłymi owocami. Odznacza się dużą ruchliwością i sprytem.
Prowadzi naziemny styl życia, spędzając dzień w jaskini albo w norze. Gryzoń ten jest doskonałym pływakiem. Ma przystosowane pazury do wykopywania bulw i korzeni. Przemieszcza się zwinnie i szybko. Nie jest agresywny, jeżeli czuje się bezpiecznie. Gdy jest zagrożony stroszy kolce i potrząsa ogonem.
Jeżozwierz indyjski uderzając w konkury wpierw wykopuje dużą norę. Następnie puszy swoją kolczastą zbroję i przybiera piękne pozy. W przypadku gdy samica nie zwraca na niego uwagi zaczyna paradować przed nią dumnie, podzwaniając rytmicznie kolcami. Opryskuje ją przy tym swoim moczem. Jeżozwierz jest zwierzęciem monogamicznym.
Rozmnażanie jeżozwierzy
Jeżozwierz indyjski jest zwierzęciem żyworodnym. Do rozrodu gryzonie te przystępują raz w roku. Ciąża trwa 150 dni. Na świat przychodzi od 1 do 4 młodych. Potomstwo na początku posiada miękkie kolce, które twardnieją dopiero po kilku tygodniach. Młode jeżozwierze rodzą się z otwartymi oczami.
Jeżozwierz indyjski uważany jest w naturze za powszechny. Jednak ich populacja ciągle spada. Gatunek ten może stać się zagrożony wyginięciem. Największym zagrożeniem dla tych gryzoni jest człowiek. Przeważnie padają ofiarą z powodu zabijania ich dla mięsa. Rozwój cywilizacji doprowadził również do zaniku siedlisk.
Oswojony jeżozwierze są łagodne i nie stanowią zagrożenia dla swojego opiekuna.
Jeżozwierz indyjski to bardzo sympatyczne stworzenie do czasu dopóki nie czuje się zagrożony. Bezpiecznym domem dla tych zwierząt jest ogród zoologiczny, w którym mogą przeżyć nawet do 21 lat. W Polsce nie jest zabronione hodowanie jeżozwierzy.
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]
