Koszatniczka pospolita to królestwo: zwierząt, gromada: ssaki, rząd: gryzonie, rodzaj: koszatniczka, gatunek: koszatniczka pospolita. To małe zwierzątko coraz częściej gości w domu Polaków, stając się ulubionym pupilem.
Historia
Koszatniczka pospolita pochodzi z Chile, gdzie żyje między wybrzeżem Oceanu Spokojnego, a zachodnimi zboczami Andów, na wysokości 1200 metrów. W tym rejonie gęstość występowania koszatniczki waha się w granicach 10 – 259 sztuk na hektar. Największą ilość gryzoni można zaobserwować wiosną, kiedy na świat przychodzą młode. W oparciu o zajmowane przez koszatniczki terytorium, żyją one w niedużych koloniach.
Koszatniczkę pospolitą, jako gryzonia większego od myszy po raz pierwszy opisał w 1782 roku chilijski przyrodnik Juan Ignacio Molina. Gryzonie te do Europy i Stanów Zjednoczonych zostały sprowadzone w latach 60 XX wieku w celach laboratoryjnych, a później w hodowlanych.
Koszatniczki na wolności w naturalnym środowisku są uważane za szkodniki, ponieważ niszczą plony na polach pszenicznych, magazynując ziarno, podgryzają winogrona w winnicach oraz wyjadają owoce w sadach. Takie zachowanie tych gryzoni wynika z potrzeby gromadzenia zapasów na okres zimowy.
Wygląd
Koszatniczka pospolita jest bardziej spokrewniona ze świnkami morskimi i szynszylami, niż myszami, szczurami czy chomikami. Zwierzątko to z wyglądu przypomina myszoskoczka. Na wolności koszatniczka żyje krótko, w granicach 3 – 4 lat, ponieważ narażona jest na atak drapieżników oraz ma gorsze warunki żywieniowe i higieniczne, niż w niewoli.
Długość życia koszatniczki domowej wynosi od 5 do 8 lat.
Długość ciała koszatniczki może wynieść nawet 19 cm. Ogon, który zakończony jest kępką czarnych i sztywnych włosów osiąga 13 cm długości. Nie można łapać tego gryzonia za ogon, ponieważ koszatniczka odrzuca ogon, kiedy czuje zagrożenie. Waga dorosłego osobnika wynosi w granicach: 17 – 30 dkg. Temperatura ciała to: 37,90C. Te wymiary oznaczają, że koszatniczka jest większa od myszy oraz mniejsza i lżejsza od szczura.
Gryzoń ten posiada 4 siekacze, które są koloru pomarańczowo – żółtego i ma 8 zębów trzonowych. Koszatniczka żyjąca na wolności jest jednolitego umaszczenia, brązowego, które przechodzi w szarość, futerko jaśniejsze na około oczu, uszu i w okolicach szyi, na brzuchu kremowo – brązowe.
Koszatniczki hodowlane mają różne odcienie sierści, np. niebieskie, piaskowe, czarne czy kremowe.
Zachowanie
Koszatniczka pospolita różni się znacznie od gryzoni hodowanych w domu takich, jak świnka morska czy chomik, nie tylko wyglądem, ale zwłaszcza charakterem. To nieduże zwierzątko aktywne jest przez całą dobę i jego zachowanie można obserwować godzinami. Koszatniczka znacznie odbiega sposobem bycia od ciągle śpiących chomików.
Koszatniczka pospolita posiada duży zasób energii. Często: skacze, biega, kopie tunele czy przenosi gałązki w różne części klatki. Koszatniczki często baraszkują ze sobą, jeżeli w mieszkaniu żyje dwóch lub więcej osobników.
Sen ich przebiega w niedługich, tylko 20 minutowych cyklach.
Koszatniczka pospolita posiada swój własny język. Głosem wyraża często swój nastrój, np. radość, lęk czy głód. Całą dobę wydaje charakterystyczne dźwięki. Jednym z nich jest odgłos, który można porównać z ćwierkaniem wróbla, kiedy jest zadowolona lub jest to jej rodzaj zalotów do drugiego osobnika. W zaciszu domowym potrafi wprowadzić przyjemny i uspokajający nastrój.
Koszatniczka pospolita może wydawać również niezbyt przyjemną dla uszu, serię głośnych i wysokich pisków lub połączonych z nimi pomruków, które wyrażają jej zdenerwowanie. Koszatniczka znana z pogodnego usposobienia rzadko ugryzie człowieka. Może się zdarzyć, kiedy jest źle traktowana lub przestraszona.
Koszatniczka hodowana w domu bez towarzystwa innego osobnika, traktuje człowieka, jak członka swojej rodziny.
Źle znosi brak zainteresowania i rozłąkę ze swoim opiekunem. Koszatniczka to inteligentne zwierzątko i bardzo bystre, które obserwuje człowieka. Koszatniczki są bardzo przyjaznymi zwierzętami w stosunku do ludzi. Szybciej przyzwyczają się do opiekuna, niż inne gryzonie. W krótkim czasie rozpoznają swojego właściciela, reagując na niego dużą ilością dźwięków. Te sympatyczne i łatwe do oswojenia gryzonie dają właścicielowi i pozostałym domownikom dużo radości.
Akt prawny Akwarystyka Fruwanie Gryzonie Koty Niebezpieczne Pies w pracy Psy Ptaki Pupil Quiz Ryby Wirusy Zoologia Zwierzęta domowe Świat zwierząt Żywienie
