Koci katar to wirusowe zapalenie górnych dróg oddechowych. Mylnie nazywany jest kocią nosówką. Choroba ta najczęściej atakuje młode koty. Koci katar wywołują liczne rodzaje wirusów lub bakterii. Choroba zaczyna się jak ludzki katar wyciekiem z nosa.
Koci katar to przewlekły stan zapalny błony śluzowej nosa. W zależności od zaawansowania choroby pojawiają się różne jej objawy. Czas trwania choroby uzależniony jest od stopnia infekcji i układu odpornościowego kota. Koci katar jest szczególnie niebezpieczny dla kociąt.
Organy węchowe kota
Koci katar zaburza funkcjonowanie organów węchowych kota. Koci nos podobnie jak u ludzki wyścielony jest od wewnątrz błoną śluzową. Część śluzówki, która jest położona głęboko w jamie nosowej zawiera zakończenia nerwowe.
W skład struktury organów węchowych wchodzą:
- Płat węchowy.
- Podwzgórze.
- Śluzówka węchowa.
- Kanał nosowy.
- Narząd Jacobsona inaczej narząd lemieszowy. Jest to dodatkowy zmysł, którego nie posiadają ludzie. Łączy on zmysł powonienia i smaku. Za pomocą specjalnego przewodu organ ten jest połączony z podniebieniem. Przekazuje on odbierane sygnały do ośrodków płciowych mózgu.
- Jama nosowa.
- Nozdrze.
Wrażenia nosowe odbierane są przez cząstki przenoszone przez powietrze. Osiadają one na błonie śluzowej i drażnią zakończenia nerwowe. Te z kolei przy udziale włókien nerwowych przesyłają sygnały do ośrodka węchu w mózgu. Koci węch związany jest ściśle ze strukturą organów węchowych.
Koci węch jest wyostrzony, dlatego bez trudu wychwytuje zapachy. Ma on fundamentalne znaczenie dla przeżycia, gdyż przynosi informacje o kocim środowisku. Narząd węchu ostrzega kota o zagrożeniu. Koci węch jest zmysłem chemicznym zwierzęcia. Informuje on kota o stanie świeżości pokarmu. Zapach jest ważnym środkiem komunikowania.
Objawy kociego kataru
Koci katar rozpoczyna się wpierw wodnistym wyciekiem z nosa, a później śluzową i ropną wydzieliną. Wkrótce oczy tracą blask i zaczynają łzawić. Wydziela się z nich śluzowato-ropny płyn, który niekiedy zlepia całkowicie powieki.
Pojawiają się rozmaite objawy, takie jak:
- utrata apetytu,
- zmniejszona ilość przyjmowanej wody,
- trudności w połykaniu,
- pojawienie się kaszlu,
- wystąpienie znacznej apatyczności,
- pojawienie się gorączki, która osiąga około 40o,
- wystąpienie trudności z oddychaniem,
- brak chęci do biegania,
- wtórne zakażenie bakteryjne.
Niekiedy na śluzówce jamy ustnej, dziąseł i języka pojawiają się zmiany zapalne i owrzodzenia. Choroba w porę zdiagnozowana i leczona przez weterynarza jest uleczalna. Dobrze pielęgnowane koty wychodzą z tego schorzenia w 80% przypadków.
Przyczyny i leczenie kataru u kota
Koci katar to wirusowe albo bakteryjne zapalenie górnych dróg oddechowych u zwierzęcia. Ozdrowieńcy często rozsiewają wirusy kataru, przeważnie w czasie stresów. Dla ludzi choroba ta nie jest groźna. Istnieje wiele przyczyn kociego kataru.
Do najczęstszych z nich należą:
- przeziębienie, spowodowane przeciągami w domu lub niesprzyjającymi warunkami pogodowymi na dworze,
- ograniczona sprawność układu immunologicznego,
- skłonności kota do alergi,
- nieodpowiednie warunki higieniczne w warunkach domowych,
- brak higieny jamy ustnej i zębów,
- wiek kota i inne choroby.
Koci katar należy jak najszybciej odpowiednio leczyć. Dobry efekt dają inhalacje nad naparem rumianku. Łagodzi to stan zapalny dróg oddechowych oraz zwiększa złogi zaschniętej wydzieliny z oczu i nosa. Pozytywne wyniki daje również stosowanie antybiotyków w zastrzykach bądź doustnie, a do oczu specjalnych kropli z sulfonamidami.
Podsumowując koci katar, który nie jest leczony jest w wysokim procencie śmiertelny. Wiele zależy od właściwej terapii. Najlepszym środkiem zapobiegawczym wszystkich chorób zakaźnych i kociego kataru jest szczepienie. Koci katar powoduje upośledzenie zmysłu powonienia. O sposobie leczenia tej choroby musi zadecydować lekarz weterynarii.
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]
