Gryzonie atakujące skorpiony to południowe myszy koniki polne czyli Onychomys torridus. Pochodzą one z rodziny: Cricetidae i podrodziny: Neotominae. Zamieszkują tereny Północnego Meksyku i stany: Arizona, Kalifornia, Nevada, Nowy Meksyk i Utah w Stanach Zjednoczonych.
Gryzonie atakujące skorpiony to drapieżne ssakiz rodzaju Onychomia. Dały się poznać pod względem swojej odporności na jad skorpionów. Polują na jadowite skorpiony z kory Arizony, które są małymi pajęczakami. Skorpiony te żyją w północno-zachodniej części Meksyku i na południowo-zachodnich terenach Stanów Zjednoczonych czyli na terenach zamieszkałych przez myszy.
Siedlisko drapieżnych gryzoni
Gryzonie atakujące skorpiony gniazdują w niedużych norach wykopanych w ziemi, które zostały opuszczone przez inne gryzonie. Występują w niedużych zagęszczeniach, na obszarach od 2 do 3 hektarów. Obszary zajmowane przez te gryzonie nie są od siebie zbyt oddalone. Preferują gorące i suche doliny.
Myszy koniki polne można spotkać w zaroślach pustynnych i na terenach porośniętych niską trawą. Zamieszkują przeważnie obszary mniej zaludnione. Dorosłe samce są zwierzętami terytorialnymi. Zasięg występowania dorosłych samców w sezonie rozrodczym jest około 2-3 razy większy, niż zasięg dojrzałych samic w tym okresie.
Wygląd zewnętrzny
Gryzonie atakujące skorpiony to nieduże ssaki. Długość tułowia wraz z głową mieści się w przedziale 9-13 cm, a długość ogona wynosi w granicach 3-6 cm. Natomiast masa ciała mieści się w przedziale 21-40 gram. Ciało pokryte jest gęstą sierścią. Głowa, grzbiet i boki mają rożowocynamonową lub szarą barwę.
Natomiast brzuch tej myszy jest biały, gdzie wyraźnie zaznaczony jest kontrast między tymi dwoma kolorami. Południowa mysz konik polny posiada szeroki i krótki ogon, który ma maczugowaty kształt. Jego przednia część jest tego samego koloru co korpus, a końcówka i spód biały.
Styl życia Onychomys torridus
Gryzonie atakujące skorpiony są bardzo agresywnym gatunkiem. Po licznych badaniach zaobserwowano, że zwierzęta te wolą atakować żywe ofiary niż martwe okazy. Przeprowadzano badania wykazały, że pozostawione bez pokarmu poradziły sobie z myszami laboratoryjnymi i świerszczami.
Ruch ofiar może być sygnałem do ataku tych groźnych mysz. Gryzonie atakujące skorpiony są zwierzętami mięsożernymi. Dieta tych drapieżnych ssaków składa się głównie ze skorpionów, chrząszczy, koników polnych i małych gryzoni, takich jak: mysz żniwna czy kieszonkowa. Nie pogardzą też nasionami, roślinami czy warzywami.
Jad nawet bardzo jadowitych skorpionów działa na nich jak środek przeciwbólowy. W miejscach, gdzie licznie występują skorpiony z kory Arizony większość drapieżników nie wchodzi im w drogę z powodu ich jadowitego jadu. Jednak południowa mysz konik polny nie reaguje na użądlenie skorpiona.
Według przeprowadzonych badań przez naukowców mechanizm neuronowy u myszy blokuje wysyłanie do mózgu komunikatów bólowych. Poza tym po zażyciu jadu skorpiona mysz może być uodporniona na ból z innych źródeł. Oznacza to, że jad skorpiona działa jak środek znieczulający i przeciwbólowy.
Rozmnażanie
Gryzonie atakujące skorpiony są zwierzętami niezmiernie płodnymi. Mogą rozmnażać się przez cały rok. Jednak najczęściej do reprodukcji dochodzi latem i późną wiosną. Samice rodzą swój pierwszy miot w wieku 4-5 miesięcy. Chodzą w ciąży w granicach 26-35 dni. Na świat przychodzi 1-6 noworodków. Młode rodzą się ślepe i nagie z różową i przezroczystą skórą.
Waga ich wynosi około 2,6 grama. Po 10 dniach pojawia się sierść o długości 3 milimetrów. Maluchy otwierają oczy po 2 tygodniach. Matka karmi młode mlekiem i odstawia je od piersi w wieku 3 tygodni. W ciągu roku może dochodzić nawet do 6 miotów. Sporadycznie dochodzi u samicy do rozrodu po dwóch latach dojrzałości płciowej.
Gryzonie atakujące skorpiony prowadzą nocny tryb życia. Jest to silny i odporny gatunek, który zwykle tworzy pary monogamiczne. Zwierzęta te utrzymują przez dłuższy czas swoje miejsce bytowania w odróżnieniu od innych ssaków. Południowe myszy koniki polne zajmują rozległe tereny. Z tego względy ich populacja nie jest obecnie narażona na wyginięcie.
