Opieka nad skunksem zwyczajnym jest zajęciem czasochłonnym i wymaga odpowiedniego zasobu wiedzy. Gatunek ten najliczniej występuje w Ameryce Północnej. W Stanach Zjednoczonych i w Europie Zachodniej znalazł wielu miłośników i stał się zwierzęciem domowym. W Polsce jest jeszcze mało popularny.
Opieka nad skunksem zwyczajnym dotyczy zwierząt bytujących na wolności i w niewoli. Dzikie i zdrowe zwierzęta świetnie radzą sobie w przyrodzie. Jednak czasami potrzebują ludzkiej pomocy, zwłaszcza w przypadku choroby, okaleczenia czy osierocenia młodych skunksów. Zdarzają się przypadki ucieczki skunksów z chowu, hodowli czy ZOO.
Ranne zwierzę, które zostało znalezione oddane jest do specjalnego ośrodka rehabilitacyjnego. Po zagojeniu ran i odzyskaniu zdrowia skunks zwyczajny nie jest wypuszczane na wolność. Poddany jest tam kastracji w celu zmniejszenia populacji tych zwierząt. Niektórzy mogą zabrać skunksa z ośrodka rehabilitacyjnego i utrzymywać jako zwierzę domowe.
Skunks w domowym chowie
Opieka nad skunksem zwyczajnym nie polecana jest osobom zapracowanym ani rodzinom z małymi dziećmi. Zwierzęta te nie nadają się również dla alergików. Skunksy są łatwe do oswojenia i odpowiednio socjalizowane nie sprawiają kłopotów. Bywają również uparte i ciekawskie. Zainteresuje ich każdy zakątek domu.
Skunks zwyczajny jest zwierzęciem wszędobylskim i wymagającym regularnej uwagi. Niektóre osobniki powinny być kastrowane, zwłaszcza gdy nie są przeznaczone do rozrodu. Samiec zaznacza swoje terytorium moczem. Należy zapamiętać, że zwierzęta te nie lubią hałasów i podnoszenia na dużą wysokość. Nie znoszą również zachowań agresywnych.
Cechy skunksa
Posiadają często cechy zarówno psów, jak i kotów. Stworzenia te są przyjacielskie i nie są agresywne. Bez problemu potrafią zaaklimatyzować się w nowych warunkach. Nie przeszkadza im zimno i są wszystkożerne. Skunksy trzeba uczyć przestrzegania zasad panujących w domu. Rozpiera ich energia, gdy nie mają co robić i pozostają w domu same.
W warunkach domowych skunks powinien mieć zapewniony całodobowy nadzór. To stworzenie uwielbia pieszczoty i wspólne zabawy z opiekunem. Bez większego trudu można nauczyć skunksy posłuszeństwa oraz załatwiania swoich potrzeb fizjologicznych w jednym miejscu, czyli do kuwety. Na spacery może być wyprowadzany wyłącznie w szelkach i na smyczy.
W okresie letnim powinien długo przebywać na dworze. Do prawidłowego metabolizmu potrzebne jest mu słońce. Stworzenie to powinno mieć dużo ruchu w formie spacerów i biegania. W ogrodzie też można zaadaptować mu miejsce do przebywania i zabawy. Jednak należy uważać, ponieważ jest dobrym kopaczem w podłożu, ale nie potrafi wspinać się po drzewach.
Na rozwój psychiczny i fizyczny zwierzęcia wpływają wszelkiego rodzaju zabawy. Skunksy należy karmić dobrze wyważoną dietą 2-3 razy w ciągu doby. Nie wolno zwierzęta te przekarmiać ani podawać im do jedzenia słodyczy czy tłustych pokarmów. Zbyt kaloryczne posiłki mogą doprowadzić skunksa do nadwagi, a nawet otyłości.
W wyniku złej diety dochodzi często do otłuszczenia narządów wewnętrznych, najczęściej wątroby. Istotną rolę odgrywa zakup zdrowego osobnika. Skunks nie lubi samotności. Przy bliskich kontaktach z opiekunem nawiązuje się więź pomiędzy zwierzęciem i człowiekiem. Początkujący hodowca i opiekun skunksowatego powinien skorzystać z pomocy doświadczonej osoby.
Bezpieczne mieszkanie skunksa
Opieka nad skunksem zwyczajnym wymaga stworzenia mu w domu odpowiednich warunków do egzystencji. Jeżeli chodzi o charakter to jest to skrzyżowanie psa z kotem. Pielęgnacja skunksa polega na regularnym wyczesywaniu futra. Nie wymaga on osobnych klatek, ale należy zaopatrzyć go w odpowiedniej wielkości legowisko i kuwetę.
Wystarczy wydzielić mu odpowiednią przestrzeń w domu, dostosowaną do jego wymagań i naturalnych potrzeb. Należy zabezpieczyć wszystkie przewody od urządzeń elektrycznych, żeby podopieczny nie mógł ich przegryźć. W przeciwnym razie grozi mu porażenie prądem. Drzwi pomieszczenia, gdzie przebywa skunks zwyczajny należy zamknąć.
W ten sposób uniemożliwimy ucieczkę podopiecznego do innych pomieszczeń w domu bądź na dwór. Należy zapamiętać, że kiedy nasz pupil znajdzie się na wolności, to raczej nie będzie chciał powrócić. Skunksa nie należy izolować od zwierząt domowych, z którymi zwykle szybko się zaprzyjaźnia. Lubi szczególnie wspólne zabawy z psem i kotem.
Poza tym trzeba również pochować lekarstwa, środki chemiczne ostre przedmioty czy trujące rośliny. Nie wolno zostawiać w zasięgu skunksa plastikowych toreb na zakupy i otwartych okien. Nie powinien również zostawać sam w domu, bez nadzoru człowieka. Na czas nieobecności domowników można go umieścić w klatce.
Dobrym rozwiązaniem jest pokój bez mebli, przeznaczony wyłącznie dla skunksa zwyczajnego. Wspaniale dla tych zwierząt sprawdza się również woliera ogrodowa o solidnej konstrukcji z betonową wylewką. Powinna być obciągnięta mocną siatką. Dla pary skunksów wystarczy pomieszczenie o wymiarach 2 x 2 x 2,5 metra.
Skunksy w ZOO
Opieka nad skunksem zwyczajnym dotyczy również mieszkańców ogrodów zoologicznym na całym świecie. Wymaga ona specjalistycznej wiedzy i właściwego pokarmu. Często personel ZOO karmi jedne zwierzęta drugimi, gdy one padną. W ogrodzie zoologicznym przebywa dużo zwierząt, dlatego jeden opiekun nie wystarczy.
Ogród zoologiczny podzielony jest na sekcje, gdzie kilku pracowników jest odpowiedzialnych za zdrowie, rozwój i samopoczucie zwierząt. Pielęgniarze mają pod opieką określone stworzenia. Na 60 zwierząt powinno przypadać minimum 4 pielęgniarzy i 1 brygadzista. Karmią oni i pielęgnują zwierzęta oraz sprzątają wybiegi.
W sekcji ssaków drapieżnych, gdzie znajdują się skunksy dochodzi do rozmnażania tych zwierząt. Ważny jest stan zdrowia mieszkańców ogrodów zoologicznych i ich kondycja. Pracownicy ZOO dbają o dobrostan zwierząt. Zatrudnione osoby w ogrodzie zoologicznym pilnują również, aby zwierzęta nie wydostały się na zewnątrz.
W ZOO często pracują ludzie z wyższym wykształceniem. Natomiast studenci weterynarii niejednokrotnie odbywają tam praktyki. Zatrudniani są tam lekarze weterynarii, zootechnicy, biolodzy oraz absolwenci rybołówstwa i oceanografii. Opiekunowie przeważnie posiadają niezbędną wiedzę w zakresie biologii zwierząt.
Regularnie kontrolowany jest stan zdrowia i samopoczucie podopiecznych. Wykonywane są również szczepienia oraz zabiegi medyczne i kosmetyczne. W razie choroby skunksy leczone są przez specjalistów. Często, a nawet codziennie odbywają się treningi medyczne. Polegają one na bezstresowym wykonywaniu czynności dla zwierząt, z zachowaniem bezpieczeństwa dla opiekunów.
Ogrody zoologiczne dostosowane są do trzymania egzotycznych zwierząt. Mają tam schronienie przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i odpowiednio duży wybieg z różnymi atrakcjami. Doskonałym przykładem jest stare i nowe ZOO w Poznaniu, gdzie żyją różne zwierzęta. Na terenie starego ZOO można w wyznaczone dni karmić skunksy. Jest to wspaniała rozrywka dla rodzin z dziećmi.
Regulacje prawne chowu i hodowli
Opieka nad skunksem zwyczajnym musi przebiegać zgodnie z obowiązującym prawem. Skunksa można chować i hodować bez zezwolenia. Musi jednak zostać spełniony jeden warunek. Dotyczy on usunięcia parzystych gruczołów okołoodbytowych. Zabieg ten dokonuje lekarz weterynarii młodym osobnikom, które przebywają jeszcze z matką.
Skunks zwyczajny polecany jest ludziom odpowiedzialnym, którzy potrafią zaangażować się w wychowanie podopiecznego przez jego całe życie. Poza tym właściciel skunksa powinien być osobą zdyscyplinowaną i odpowiedzialną. Obserwacja pupila i wspólna z nim zabawa przynosi wiele radości dla opiekuna i skunksa.
Podsumowując opieka nad skunksem zwyczajnym wymaga fachowej wiedzy i dużej cierpliwości podczas oswajania. Pozostawiony sam w mieszkaniu może zrobić niezły bałagan. Bez trudu otwiera drzwi i szafki, wyrzucając ich zawartość na podłogę. Potrzebuje on całodziennego ludzkiego dozoru i opieki.
