Kot perski jest najpopularniejszym kocim przedstawicielem, symbolem prestiżu, bogactwa i elegancji. Towarzyszy człowiekowi od ponad 500 lat. Ojczyzną kota perskiego jest Turcja. Persy były ulubionymi kotami Brytyjczyków i są nimi do dnia dzisiejszego.
Historia
Koty długowłose dotarły do Europy w XVII wieku. Do Włoch przywiezione zostały przez włoskiego podróżnika Pietro della Valle, który w Persji spędził 4 lata. To on pierwszy opisał te piękne koty i ich jedwabiste futro. We Włoszech koty perskie spotkały się z dużym uznaniem wśród arystokratycznej elity. W 1871 roku w Pałacu Kryształowym w Londynie zaprezentowano pierwszych przedstawicieli tej rasy.
Do 1939 roku działał w Polsce Klub Miłośników i Hodowców kotów Rasowych z Sekcją Kotów Perskich. W księgach wpisywano i rejestrowano persy. Po II wojnie światowej znacznie zmniejszyła się ich populacja. Zniszczenia wojenne zaprzepaściły wcześniejsze prace. Na początku lat siedemdziesiątych, po II wojnie światowej do Polski sprowadziła parkę kotów perskich Jolanta Kotłubiej. Powstały nowe hodowle i znowu koty perskie stały się modne.
Kot perski zaliczany do kotów luksusowych nierzadko występuje w filmach.
Na przykład: Stuart Malutki, Skok przez płot, Austin Powers. Rasa ta znana jest także z serii filmów o agencie 007 Jamesie Bondzie czy o Harrym Potterze. Koty te mają wielu zwolenników wśród ludzi, którzy bardzo wysoko oceniają persa.
Wygląd
Kot perski jest dobrze umięśniony, a ciało jego jest masywne i proporcjonalne. Głowa osadzona na krótkiej szyi jest okrągła i szeroka. Jego duże oczy są okrągłe i błyszczące, a uszy malutkie i zaokrąglone, które zakończone są pędzelkami. Oczy persa mogą mieć kolor: niebieski, szmaragdowy, ciemnozielony, miedziany, orzechowy, niebieskozielony, pomarańczowy. Kota perskiego wyróżnia spłaszczony nos. Kot ten posiada dość krótki ogon i lekko zaokrąglony na końcu, który porośnięty jest obficie sierścią.
Największą ozdobą persa jest jego gęste futro znajdujące się na całym ciele. Podszerstek i jego włos zewnętrzny, który powinien mieć około 10 cm długości stanowią mięciutką okrywę. Umaszczenie persa ma kilkaset odmian barwnych, m.in. białe, kremowe, liliowe, rude, szylkretowe, czekoladowe, czarne. Jego waga waha się w granicach 2,5 – 6 kg. Kot perski żyje w granicach 13 – 15 lat.
Pielęgnacja
Kot perski należący do rasy długowłosej wymaga troskliwej i sukcesywnej pielęgnacji. Codzienne szczotkowanie jego futra to podstawa. Do grzebienia i czesania powinien przyzwyczajany być od najmłodszych lat. Do wyczesywania martwiej sierści potrzebne jest zgrzebło. Natomiast do rozczesywania włosa grzebień lub szczotka, po której sierść wygląda korzystnie. Stosowanie specjalnego pudru zapobiega tworzeniu się kołtunów.
Kocie oczy należy często przemywać ciepłą i przegotowaną wodą, ponieważ często łzawią i narażone są na infekcję. Można je dodatkowo przemywać specjalnymi środkami, które będą niwelować bakterie. Czysta woda usuwa bieżące zanieczyszczenia.
W przypadku kota perskiego często występuje kłopot, dotyczący zatykających się kanalików łzowych.
Należy pamiętać, że koty zjadają duże ilości własnej sierści podczas regularnego jej czyszczenia, co jest szczególnie niebezpieczne. Może nawet zakończyć się śmiercią. Potrafią myć się kilka razy dziennie. Dlatego trzeba kotu podawać dwa czy trzy razy w tygodniu suchą karmę lub pastę odkłaczającą. Dobrym rozwiązaniem jest również stosowanie suplementów diety i witamin.
Charakter
Kot perski jest inteligentnym zwierzęciem, które przepada za spędzaniem czasu w domu i odpoczywaniem na kanapie. Szybko przywiązuje się do opiekuna, dopominając się pieszczot. Jest to kot towarzyski, któremu nie przeszkadza obecność dzieci w domu. Zanikł u nich instynkt łowiecki i zaznaczania swojego terenu moczem przez samca. Koty te nie lubią także wdrapywać się na meble i po nich skakać.
Tolerują w domu inne zwierzęta.
Kot perski jest przyjaźnie nastawiony do ludzi i lubi być w centrum zainteresowania. Jest on idealnym kandydatem dla człowieka, który chce mieć w domu zwierzę nieagresywne, spokojne, opanowane i cierpliwe. Pers jest mało aktywny, nie mruczy i nie miałczy bez powodu. Poza tym jest on dostojny i zrównoważony, ale niekiedy bywa też uparty. Kot perski to wyjątkowy arystokrata wśród kotów.
Akt prawny Akwarystyka Fruwanie Gryzonie Koty Niebezpieczne Pies w pracy Psy Ptaki Pupil Quiz Ryby Wirusy Zoologia Zwierzęta domowe Świat zwierząt Żywienie
