Sosnowiórka czerwona to królestwo: zwierząt, gromada: ssaków, rząd: gryzoni, rodzina: wiewiórkowatych i rodzaj: sosnowiórka. Należy ona do podrodziny wiewiórek. Jest to małe i sprytne zwierzątko, które można spotkać w parkach i ludzkich osiedlach. Od zatoki Hudsona w Kanadzie, gdzie występuje nazywana jest również wiewiórką Hudsona.
Sosnowiórka czerwona powadzi nadrzewny tryb życia. Rozróżnia się 24 podgatunki tego gryzonia, co jest uzależnione od miejsca jego występowania. Dojrzałość płciową osiąga po skończeniu pierwszego roku życia, a ruję przechodzi pod koniec zimy. Ciąża samicy trwa w granicach: 33 – 38 dni. W marcu lub kwietniu rodzi się od trzech do siedmiu młodych, które otwierają oczy po czwartym tygodniu życia.
Zasięg występowania
Sosnowiórka czerwona zamieszkuje teren niemal całej Kanady i Alaski. Natomiast w Stanach Zjednoczonych występuje na terenie Gór Skalistych i na północnym – wschodzie. Żyje w lasach iglastych i mieszanych, prowadząc samotniczy tryb życia. Teren zajmowany przez nią w środowisku naturalnym liczy od dwóch do pięciu kilometrów kwadratowych.
W naturze hibernuje, ale często jej sen przerywany jest z powodu głodu. Gniazda przeważnie zakłada w dziuplach i rozwidleniach konarów, a także korzysta z dziupl porzuconych przez dzięcioły. Niekiedy może założyć gniazdo w norach na ziemi. W dzisiejszych czasach gatunek ten spotykany jest także w parkach i w osiedlach zamieszkałych przez ludzi.
Charakterystyka
Sosnowiórka czerwona prowadząc nadrzewny tryb życia opuszcza nierzadko korony drzew, poruszając się po ziemi. Jest ona aktywnym zwierzątkiem w ciągu dnia. Wydaje odgłosy przypominające gwizdy, które są słyszalne z dłużej odległości. Dla populacji tego gatunku nie ma poważniejszych zagrożeń.
Długość ciała wiewiórki Hudsona waha się w granicach: 17 – 23 cm, a długość jej puszystego ogona wynosi od 9 do 16 cm. Gryzoń ten waży od 140 do 360 g. Wiewiórki te poruszają się bardzo szybko i zwinnie. Gatunek ten odznacza się dużym temperamentem.
Młode osobniki w domowej hodowli można oswoić. Dobrze oswojona wie, kiedy jej opiekun wkłada smakołyk do klatki.
Sosnowiórka czerwona posiada charakterystyczne, czerwono – brązowe futerko i biały brzuszek, który w lecie wyraźnie kontrastuje z resztą futerka. Gatunek ten najintensywniejszą barwę ma na bokach ciała. W warunkach hodowlanych znana jest też czarna mutacja.
Wiewiórka Hudsona linieje dwa razy w roku.
Zwierzątko to posiada niezbyt długie pędzelki na uszach, które zimą mają wyraźną barwę czerwono – czarną. Tułów sosnowiórki jest wydłużony. Ogon ma taką samą barwę, jak grzbiet, ale z białymi i czarnymi obrzeżeniami. Wiewiórka Hudsona ma krótkie kończyny, które szybko się poruszają.
Sosnowiórka czerwona nie powinna być wypuszczona na wolność, ponieważ może zagrozić w Polsce populacji rudych wiewiórek.
Przed nabyciem wiewiórki i jej oswojeniem najlepiej zapoznać się z fachową literaturą. Wiewiórka Hudsona polecana jest miłośnikom gryzoni, a zwłaszcza doświadczonym hodowcom wiewiórek.
Akt prawny Akwarystyka Fruwanie Gryzonie Koty Niebezpieczne Pies w pracy Psy Ptaki Pupil Ryby Wirusy Zoologia Zwierzęta domowe Świat zwierząt Żywienie
ZOBACZ TAKŻE
Jak psu założyć kaganiec?
Jakie ptaki tracą okresowo zdolność lotu?
Najmniejszy gatunek dzikiego kota na świecie
Żywienie i zdrowie ślimaków
Opieka nad gurami olbrzymim
