Ptasi smak odgrywają w życiu ptaków znaczącą rolę. Wchodzi on w skład układu nerwowego. Narząd ten zachęca do przyjmowania pożywienia i substancji odżywczych. Prawdopodobnie pomaga unikać trującego pokarmu. Zmysł smaku uzupełnia również wymagania dietetyczne i metabolizm ptaków.
Ptasi smak to jeden z narządów zmysłów, który pomaga ptakom w codziennym bytowaniu. Nie wszystkie zwierzęta posiadają zdolność jednakowego rozpoznawania smaku. Rozwinięcie narządu smaku zależne jest od ilości kubków smakowych. Nie każdemu stworzeniu potrzebne jest do przetrwania rozpoznawanie wszystkich smaków.
Struktura narządu smaku
Ptasi smak to komórki receptorowe smaku. Posiadają one wrzecionowaty kształt i zaopatrzone są w mikrokosmki. Umiejscowione są w centralnej części specjalnych struktur receptorowych, jakimi są kubki smakowe, które otoczone są komórkami podporowymi. Pobudzenie komórek receptorowych pozwala odczuwać cztery podstawowe smaki: słodki, słony, kwaśny i gorzki.
Ptaki wyposażone są także w receptory smaku wody. Każdy kubek smakowy to od 12 do 20 komórek receptorowych. Jedna brodawka może pomieścić około 200 kubków smakowych. Na przykład ogólna liczba komórek smakowych u papugi wynosi aż 350. Natomiast u gołębia jest ich zaledwie 37. Kubki smakowe i komórki smakowe rozproszone są w błonie śluzowej języka i częściowo w jamie ustnej i gardle.
Reakcje ptaków na cztery smaki
Ptasi smak pozwala rozróżniać poszczególne smaki. Ptaki najbardziej lubią smak słodki, a najmniej kwaśny. Smak słodki w postaci cukrów prostych obojętny jest dla ptaków. Niektóre gatunki ptaków obojętne są na cukier trzcinowy. Przykładem mogą być: szpaki gołębie, mewy srebrzyste czy przepiórki japońskie.
Stworzeniom mięsożernym rozróżnianie smaku słodkiego nie jest potrzebne do życia. Natomiast ssakom i ptakom roślinożernym smak słodki jest niezbędny do życia. Zwłaszcza można to zaobserwować u papug i kolibrów, które spijają z kwiatów nektar czy żywią się owocami. Potrafią one doskonale rozróżnić słodki smak. Natomiast ptaki ziarnożerne i owadożerne są na niego obojętne.
Ptaki nie przepadają za smakiem kwaśnym, ale tolerują kwasy i zasady znajdujące się w wodzie do picia. Szpaki bez problemu przyjmują roztwory kwasu solnego. Natomiast kurczęta dobrze znoszą roztwory kwasów nieorganicznych. Ptaki osobliwie reagują na smak słony w zależności od stylu życia.
Niektóre z nich wykazują wysoki próg dla soli. Jest to związane z dużą ilością soli pobieranej wraz z posiłkiem. Mewa srebrzysta jest przykładem ptaka, który nie lubi roztworu soli. Natomiast smak gorzki jest przez skrzydlaki lepiej przyjmowany, niż przez ludzi.
Ptasi smak pozwala wybierać ptakom odpowiedni dla nich pokarm.
Ptasi smak pełni bardzo istotną rolę w życiu tych inteligentnych stworzeń. Najwięcej komórek smakowych posiadają papugi. Oznacza to że jest to ich bardzo dobrze rozwinięty narząd zmysłów. Najlepiej świadczy o tym liczba komórek smakowych. Natomiast u innych ptasich gatunków smak nie jest narządem wiodącym. Ptasie zmysły wzajemnie się uzupełniają i pomagają ptakom w codziennym bytowaniu i poznawaniu świata.
Akt prawny Akwarystyka Fruwanie Gryzonie Koty Niebezpieczne Pies w pracy Psy Ptaki Pupil Ryby Wirusy Zoologia Zwierzęta domowe Świat zwierząt Żywienie
ZOBACZ TAKŻE
Opieka nad gurami olbrzymim
Mastomys
Psychiczny trening dla psa
Opieka nad amazonką żółtogłową
Kocie spacery
