Mara patagońska to królestwo: zwierząt, gromada: ssaków, typ; strunowców, rząd: gryzoni i podrząd: jeżozwierzowców. Należy do rodziny kawiowatych, podrodziny mar i rodzaju mary. Gryzonie te zamieszkują stepy Ameryki Południowej. Mary patagońskie są wspaniałymi okazami ogrodów zoologicznych.
Mara patagońska to gatunek endemiczny, czyli występujący tylko na danym terenie. Ojczyzną tych zwierząt jest Argentyna. Najczęściej zasiedlają obszary nizinne. Występują tam na terenie krainy geograficznej o nazwie Patagonia. Mary pełnią ważną rolę w ekosystemie, ponieważ rozsiewają nasiona.
Praktykowane jest również trzymanie mar, jako zwierząt domowych. W Polsce istnieją amatorskie hodowle tych przyjaznych gryzoni. Warto jest działać w ochronie tego niesamowitego gatunku, zapewniając mu bytowanie na terenach jego ojczystego kraju. Mara patagońska posiada ekscytujące zachowanie i wiele unikatowych cech fizycznych.
Wygląd zewnętrzny
Mara patagońska spokrewniona jest z kawią domową i kapibarą. Z wyglądu podobna jest do zająca. Jest to duży gryzoń o charakterystycznym wyglądzie. Jest drugim co do wielkości członkiem rodziny kawiowatych. Posiada muskularne ciało. W kłębie ma około 40 cm. Długość ciała mary wynosi w granicach 60-80 cm.
Natomiast masa ciała mieści się w przedziale 11-16 kg. Samce są trochę większe od samic. Mara patagońska posiada dużą głowę i oczy. Ma długie i spiczaste uszy oraz mocne zęby. Górna warga posiada rozszczep. Ma cienkie i długie nogi, które zakończone są kopytkowatymi pazurami. Kończyny tylne są dłuższe niż przednie.
Tylne nogi mają trzy palce, a przednie cztery. Gryzoń ten w tylnych nogach ma wydłużone śródstopie. Umożliwia to zwierzęciu szybkie bieganie na długie dystanse i skuteczne skoki. Mara patagońska jest interesującym zwierzęciem o ciekawym wyglądzie. Posiada sierść barwy brązowo-szarej i jaśniejszy brzuch.
Biorąc pod uwagę inne gryzonie są to zwierzęta długowieczne. Na wolności nie mają łatwego życia i często są zagrożone. Z tego względu żyją średnio 7-8 lat. W niewoli przy odpowiedniej diecie i warunkach bytowania dożywają do 15 lat. To miłe stworzenie musi mieć stworzone odpowiednią dietę i warunki, podobne do życia w naturze.
Charakter i temperament
Mara patagońska jest towarzyska, ale trochę nieśmiała i płocha. Jest zwierzęciem społecznym, żyjącym w małych koloniach lub grupach rodzinnych. Zwierzęta te pielęgnują się nawzajem w celu utrzymywania higieny. Wykopane nory przez mary są dla nich miejscem odpoczynku i schronieniem przed drapieżnikami.
Tam również na świat przychodzi potomstwo, które chronione jest przez dorosłe pary mar. Gryzonie te potrafią szybko biegać i wysoko podskakiwać jak gazele. Mara patagońska jest zwierzęciem aktywnym w ciągu dnia. Lubi wylegiwać się na słońcu, siedząc jak kot lub leżąc na boku. Mara patagońska posiada wyostrzony wzrok i słuch.
Wyróżnia się specyficznym chodem. Posługuje się inochodem z prędkością do 50 km/h na odległość 1 km. Oznacza to, że kończyny tej samej strony przesuwają się jednocześnie. Wygląda to jakby kołysała się na boki. Skacze na wysokość nawet 120 cm. Stworzenia te są bardzo czujne na zbliżające się niebezpieczeństwo.
Lubi też tereny pustynne i otwarte, gdzie lepiej może obserwować zwierzęta drapieżne. Kiedy czuje niebezpieczeństwo, to szybko zaczyna uciekać. Odbija się wówczas od podłoża wszystkimi czterema nogami. Dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami. Może być razem hodowana z alpakami czy wielbłądami. W niewoli lubi też towarzystwo psa i kota.
Nie jest zwierzęciem trudnym do oswojenia, jeżeli jest socjalizowana od najmłodszych lat. Mara patagońska jest stworzeniem monogamicznym. Oznacza to, że dobiera się w pary na całe życie. Jako zwierzę społeczne tworzy kolonie lub grupy liczące w granicach 3-50 osobników. Mary patagońskie są bystre i wesołe i nie nadają się do chowu klatkowego.
Wydają rozmaite i ciekawe dźwięki. Podobnie jak kawie domowe piszczą i mruczą, jeżeli są zadowolone. Zwierzęta te podczas wokalizacji wydają również sygnały alarmowe. Poza tym gwiżdżą i chrząkają w celu komunikowania się z innymi członkami swojej grupy. W chowie domowym można wyprowadzać marę patagońską w szelkach i na smyczy.
Gryzonie te dostosowują swoją dietę do różnych ekosystemów. Jest zwierzęciem roślinożernym. W środowisku naturalnym żywi się trawą, zielonymi częściami roślin, nasionami akacji, ziołami, a także kaktusami. Nie potrzebuje dużo wody, którą najczęściej czerpie z korzeni roślin. Cena pojedynczego osobnika kształtuje się w granicach 2-2,5 tysięcy.
Rozmnażanie mar patagońskich
Mara patagońska w hodowlach rozmnaża się szybko. W okresie rozrodczym samiec oznacza teren feromonami, przesuwając gruczoły analne po podłożu. Rytuał godowy polega na pogoni i skakaniu samca w celu zwrócenia na siebie uwagi samicy. Zaloty samca polegają też na znakowaniu samicy moczem i wydzielinami z odbytu.
Samiec nie pozwala swoim rywalom zbliżać się do partnerki na odległość mniejszą niż 30 m. Samice mają ruje co 3-4 miesiące. Zwierzęta te mogą rozmnażać się dwa razy do roku. W hodowli najlepiej raz do roku, aby matka mogła odzyskać siły. Mara patagońska po zapłodnieniu chodzi w ciąży ponad 90 dni. Po tym czasie na świat przychodzą 1-3 noworodki.
Na przykład po 2-3 godzinach po przyjściu na świat młode potrafią już biegać i skakać. Po urodzeniu mają otwarte oczy i widzą oraz słyszą. Jednak pozostają przy matce w norze wraz z innymi samicami i ich potomstwem przez około 4 miesiąca. Matka karmi swoje potomstwo przez 3 miesiące, co nie jest częstym zjawiskiem wśród gryzoni.
Młode pokarm mleczny pobierają na siedząco. Samica o porze karmienia wyprowadza z nory swoje dzieci, ponieważ znajdują się tam jeszcze młode innych samic. Wszystkie pary wspólnie wychowują swoje dzieci. Podczas pory karmienia straż pełni samiec pilnując, aby inne młode osobniki nie zbliżały się do matki karmiącej.
Później wychodzą w odpowiedniej kolejności następne samice ze swoimi małymi w celu ich karmienia. Mara patagońska dojrzałość płciową osiągają w wieku 11-12 miesięcy. W okresie rozrodczym pary z młodymi łączą się w większe grupy. Tworzą w ten sposób ciekawe przedszkola, które chronione przez rodziców.
Mara patagońska jest sympatycznym stworzeniem i godnym uwagi. Hodowla tych zwierząt wymaga odpowiedniej wiedzy w zakresie ich wymagań. Trzymając mary w domowych warunkach należy zadbać o ich zdrowie psychiczne i fizyczne. Jest to gatunek o podwyższonym ryzyku wyginięcia, znajdujący się w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
