Tapir amerykański czyli Tapirus terrestris to królestwo: zwierząt, gromada: ssaków i rząd: nieparzystokopytnych. Należy do rodziny tapirowatych w obrębie rodzaju tapir. Niezwykły wygląd tego zwierzęcia i tajemniczy styl życia sprawia, że jest jednym z najbardziej fascynujących ssaków na naszej planecie.
Tapir amerykański znany jest również jako tapir grzywiasty i tapir anta. Ten potężny ssak pochodzi z Azji, a następnie z Ameryki Północnej, ale współcześnie zamieszkuje nad brzegami rzek i bagien w Ameryce Południowej. Przede wszystkim występuje na obszarach Brazylii. Można go spotkać też na obszarach zalewowych i na sawannach z gęstą roślinnością i zbiornikami wodnymi.
Największe skupisko tych niezwykłych zwierząt znajduje się w amazońskich lasach deszczowych. Tapiry są zwierzętami leśnymi i występują do wysokości 4500 m n.p.m. Urządzają wspinaczki górskie i wydeptują też ścieżki do większych zbiorników wodnych. Największe zagęszczenie tych zwierząt występuje na terenach o bujnej roślinności i średniej opadów 2-4 tysiące mm rocznie.
Cechy zewnętrzne
Tapir amerykański to masywne stworzenie o ciekawym wyglądzie. Wyróżnia się krępą budową, przypominającą trochę krzyżówkę świni i słonia ze względu na górną wargę, która wraz z nosem tworzą silnie umięśnioną trąbkę. Jest ona elastyczna i składa się z tkanki miękkiej. Tapir może nią zakreślić kółko o średnicy 30 cm.
Trąbka jest narządem węchu i służy do chwytania, a także do nurkowania. Jednak jest on bardziej spokrewniony z koniem. To jeden z największych ssaków roślinożernych Ameryki Południowej. Tapir amerykański jest nieprzeciętnym zwierzęciem, którego długość ciała mieści się w granicach 180-230cm, a długość ogona wynosi 10 cm.
Natomiast wysokość w kłębie to przedział w granicach 77-120 cm. Masa ciała tego imponującego ssaka może wynosić w granicach 150-250 kg. Samce są mniejsze i lżejsze od samic i mogą osiągnąć długość 204 cm. Na głowie i szyi tapira widoczna jest charakterystyczna ciemna grzywa, która jest sztywna.
Kończyny przednie są zaopatrzone w trzy duże palce i jeden mały, a kończyny tylne mają trzy palce, które zakończone są niedużymi kopytkami. Tapir amerykański posiada krótki i szczątkowy ogon. Gruba skóra zwierzęcia porośnięta jest krótkimi i sztywnymi w dotyku włosami, tworzącymi grzywę.
W umaszczeniu tego ssaka dominuje kolor czarnobrązowy, który widoczny jest na głowie, grzbiecie, bokach i kończynach. Brzuch ma barwę jaśniejszą, a końce uszu są białe. Młode osobniki posiadają charakterystyczne umaszczenie, w rzędy plamek oraz w białawe i żółtawe pręgi, które pomagają im ukryć się przed drapieżnikami.
Styl życia
Tapir amerykański aktywny jest najczęściej w porze nocnej. Na niektórych terenach można go również spotkać w ciągu dnia. Zwierzęta te prowadzą samotniczy tryb życia i łączą się w pary jedynie w okresie rozrodu. W dzień przeważnie przebywa w gęstej roślinności lub błotnistych kąpielach. Jest zwierzęciem płochliwym, dlatego szuka schronienia przed drapieżnikami.
Ma słaby wzrok, ale bardzo dobrze rozwinięty narząd słuchu, który pomaga mu wyczuć zbliżające się niebezpieczeństwo. Potrafi też wspinać się na strome brzegi. Stworzenie to również świetnie pływa i nurkuje, co pozwala mu na pozbycie się skórnych pasożytów. Pomaga mu to też w ukryciu się przed lądowymi drapieżnikami. Może osiągnąć prędkość 80 km/h.
Tapir czasami zadziera swoją trąbkę i wysuwa język, co jest związane z narządem lemieszowo-nosowym czyli narządem Jacobsona, który odpowiada za odbiór informacji smakowo-węchowych. Na tej podstawie tapir amerykański zbiera cenne informacje o innych osobnikach swojego gatunku, np. na podstawie moczu. Ponadto wrażliwy jest też na hałasy.
Zwierzęta te niekiedy są agresywne, zwłaszcza w obronie swojej partnerki i własnego terytorium. Wydają różne dźwięki, z których odgłosy przypominające wrzask używane są do wyrażania niepokoju, strachu i bólu. Rozdrażnione sapią, a agresję okazują parskając przez nos. Natomiast dźwięki klikania służą do identyfikacji osobników własnego gatunku, zwłaszcza w okresie godowym.
Tapir amerykański jest zwierzęciem roślinożernym. Gruba skóra pozwala mu przedzierać się przez gęste zarośla i zdobywać pożywienie. W skład jego pożywienia wchodzą głownie: trzcina, młode drzewka, liście krzewów, kora drzew i owoce. Dietę swoją uzupełnia roślinami uprawnymi. Na żer wychodzi nocą. Spożywa dużo pokarmu, ale nie trawi go całkowicie.
Rozmnażanie tapirów
Tapir amerykański może rozmnażać się nie tylko w naturze, ale również w niewoli. Jest zwierzęciem monogamicznym, które tworzy pary w okresie godowym. Samica chodzi w ciąży ponad 1 rok, dokładnie w granicach 390-400 dni. Jest to jeden z najdłuższych okresów ciąży u ssaków. Na świat przychodzi zwykle jeden potomek, którego masa ciała wynosi około 5 kg.
Wzrost i rozwój młodych osobników trwa około 14 miesięcy. Matka opiekuje się swoim dzieckiem przez około 1 rok i karmi mlekiem, co jest spowodowane powolnym jego wzrostem. Młody osobnik staje się samodzielny w wieku 7 miesięcy i zaczyna zdobywać pożywienie. Dojrzałość płciową osiąga w wieku około 2,5-3 lat.
Dożywa do 30 lat, a nawet dłużej. Na wolności wrogami młodych tapirów są głównie aligatory i węże. Natomiast zagrożeniem dla dojrzałych tapirów amerykańskich są jaguary amerykańskie i pumy płowe. Jednak największym niebezpieczeństwem dla tych zwierząt jest człowiek, który poluje ze względu na ich mięso i skóry.
Tapir amerykański żyje w swoim naturalnym środowisku i w niewoli. Niejednokrotnie hodowany jest w ogrodach zoologicznych, gdzie można podziwiać jego nietypowy wygląd i zachowanie. Zwierzęta te przebywają również w rezerwatach. Tapir amerykański jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem. W Kolumbii i Wenezueli na skutek polowań populacja tapirów jest znikoma.
