Najmniejszy gatunek dzikiego kota na świecie to kotek rudy, który nazywany jest również kotem rdzawym. Należy on do rodziny kotowatych i podrodziny kotów. Jest to ssak drapieżny z rodzaju kotka. Zostały rozpoznane trzy podgatunki kotka rudego. Spokrewniony jest on z kotem bengalskim, ale się z nim nie krzyżuje.
Najmniejszy gatunek dzikiego kota na świecie pochodzi z Azji Południowej, gdzie bytuje w swoim naturalnym środowisku. W zależności od podgatunku zamieszkuje Indie i Sri Lance na wyspie Cejlon. Po raz pierwszy został opisany w 1831 roku przez francuskiego zoologa Isidore Geoffroy Saint-Hilaire. Nadał mu nazwę Felis rubiginosa.
Obszarem zainteresowań tego badacza była systematyka zwierząt. Kotki rude występujące w Indiach żyją na otwartych terenach w okolicach ludzkich domów i na suchych łożyskach zbiorników wodnych. Konkurują tam z kotem bengalskim. Natomiast na wyspie Cejlon bytują w lasach i konkurują z kotem błotnym.
Wgląd zewnętrzny kotka rudego
Najmniejszy gatunek dzikiego kota na świecie bytuje w polskich ogrodach zoologicznych. Te urocze kotki można podziwiać w ZOO na wewnętrznych wybiegach i w zewnętrznych wolierach. Kotek rudy wyglądem przypomina kota domowego, ale jest od niego znacznie mniejszy i lżejszy. Liczebność tych kotów w europejskich ogrodach zoologicznych jest mała.
Długość kotka rudego waha się w granicach 35-48 cm, a masa ciała nie przekracza 1,6 kg. Długość ogona dorasta do 19 cm. Głowa kotka ma kształt okrągły z małymi zaokrąglonymi na końcach uszami. Futrzak ten posiada dosyć duże oczy o barwie od szarobrązowej do bursztynowej. Jest kotem krótkowłosym o miękkiej sierści.
Wyróżnia się ciekawym umaszczeniem koloru rdzawego z ciemniejszymi cętkami, które na grzbiecie układają się w rzędy. Białe są tylko jego policzki, podbródek, brzuch i wewnętrzne boki kończyn. Ciemne cętki widoczne są też na jego dosyć grubym ogonie, który jest w kształcie rurki. W naturze populacja tych kotów jest nieduża, nie przekracza 10 tysięcy.
Charakter i temperament
Najmniejszy gatunek dzikiego kota na świecie prowadzi samotny styl życia. Jako zwierzę drapieżne na łowy wychodzi w nocy. Jest bardzo szybki i sprytny oraz świetnie się wspina. Porusza się bezszelestnie, polując zarówno na ziemi, jak i na drzewach. Potrafi przystosować się do różnych warunków środowiskowych.
Kotek rudy na odpoczynek wybiera gęste zarośla i puste pnie powalonych drzew. Nocą jest bardzo aktywny i bystry. Nie zawaha się również zapolować na większe zwierzęta. Po drzewach porusza się tak zwinnie, jak wiewiórka. Jednak pomimo jego zaciekłości i wyostrzonego instynktu łowieckiego można go łatwo oswoić.
Najmniejszy gatunek dzikiego kota na świecie żywi się: owadami, ptakami, płazami i gryzoniami, a także drobnymi ssakami. Zwierzęta te w swoim naturalnym środowisku stanowią zagrożenie dla hodowanego drobiu. Kotki rude są wspaniałymi myśliwymi o szybkim refleksie i posiadają silny instynkt łowiecki.
Rozmnażanie kotków rudych
Najmniejszy gatunek dzikiego kota na świecie obserwowany jest przez badaczy. Natura tego kota nie została jeszcze dokładnie poznana. Bardzo ciekawymi kotkami są dwa podgatunki cejlońskie, ale ich styl życia nie jest do końca znany. Kotki rude widziano w opuszczonych domach i na plantacji herbaty.
Samica kotka rudego chodzi w ciąży około 65-71 dni. Na świat przychodzi od 1 do 3 kociąt. W ogrodach zoologicznych mających największe doświadczenie w rozmnażaniu tego gatunku kotów, rodzi się 1 lub 2 kocięta. Maluchy nie widzą i mają zamknięte oczy, a ich waga wynosi w granicach 60-77 gramów.
Kocięta nie mają widocznych jeszcze charakterystycznych cętek. Kocia matka karmi mlekiem swoje potomstwo przez około 40 dni. Kotek rudy dojrzałość płciową osiąga w wieku około 1 roku. Nie jest znana długość życia kotka rudego żyjącego na wolności. Natomiast w ogrodach zoologicznych dożywają nawet do 18 lat.
Najmniejszy gatunek dzikiego kota na świecie jest zagrożony wyginięciem ze względu na niszczenie jego naturalnych siedlisk. Pada również ofiarą kłusowników ze względu na swoje cenione futro. Na swoich terenach uważany jest za szkodnika, polującego na drób hodowlany. Zadaniem człowieka jest zadbanie o przyrodę, żeby nie znikły z ziemi różne gatunki zwierząt i roślin.
