Schorzenia skórne u psa mogą przebiegać łagodnie albo będą bardziej uciążliwe dla czworonoga. Trzeba sprawdzać regularnie wygląd skóry i obserwować zachowanie psa. W razie dolegliwości skórnych należy zabrać psa do lecznicy dla zwierząt. Na budowę i funkcjonowanie skóry u czworonoga wpływa w dużym stopniu psia dieta, która powinna być właściwie zbilansowana.
Schorzenia skórne u psa mogą mieć długotrwały przebieg lub trwać krótko w zależności od czynników wywołujących niedomagania. Przyczyn schorzeń może być wiele. Powodem tej choroby są przeważnie przypadłości nabyte. Schorzenia skórne mogą występować z różnych powodów, takich jak: zła dieta, pasożyty zewnętrzne, zaburzenia hormonalne, bakterie, ropienie czy alergie skórne.
Właściwości skóry
Schorzenia skórne u psa nie powinny być lekceważone. Trzeba bacznie obserwować wygląd i zachowanie czworonoga. Skóra oddziela organizm zwierzęcia od środowiska zewnętrznego. Chroni przed uszkodzeniami mechanicznymi, wnikaniem do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych i substancjami toksycznymi. Poza tym jest zabezpieczeniem przed promieniowaniem podczerwonym czy nadfioletowym.
Odgrywa również znaczącą rolę w procesie termoregulacji. Jest ona też barierą nieprzepuszczalną dla wody. Skóra reguluje gospodarką wodną organizmu. Może ona magazynować krew w swoich naczyniach. Skóra jest nadzwyczaj elastyczna, odpowiednio twarda i plastyczna oraz posiada bardzo wysokie zdolności regeneracyjne.
Skóra zbudowana jest z trzech warstw:
- naskórka,
- skóry właściwej,
- tkanki podskórnej.
Naskórek to wielowarstwowy nabłonek płaski rogowaciejący. Komórki nienabłonkowe znajdują się między komórkami nabłonkowymi. Do komórek nienabłonkowych należą: melanocyty czyli komórki barwnikowe, komórki dendrytyczne, które związane są z układem immunologicznym, a także komórki czucia, mające powiązanie z układem nerwowym.
W podstawowej warstwie naskórka umiejscowione są komórki barwnikowe czyli melanocyty. Niektóre hormony kontrolują wytwarzanie melaniny. Grubość skóry uzależniona jest od rasy psów. Naskórek największą grubość posiada w opuszkach kończyn, natomiast najmniejszą mają powieki. Na napletku warstwa zrogowaciała jest bardzo cienka, a gruba to warstwa rozrodcza.
Skóra właściwa zbudowana jest z tkanki łącznej i włóknistej zbitej, która posiada dużą ilość włókien kolagenowych i sprężystych, tworząc gęstą sieć. Taka budowa skóry zapewnia jej dużą sprężystość i wytrzymałość. Kolagen, który jest białkiem stanowi około 70% suchej masy skóry. Włókno sprężyste stanowi tylko 3% suchej masy skóry i jest odpowiedzialne za jej sprężystość.
Tkanka podskórna utworzona jest z tkanki łącznej właściwej luźniej. Występuje w niej zmienna ilość tkanki tłuszczowej. U zwierząt po kastracji ściółka tłuszczowa jest przeważnie bardziej obfita. Dobrze rozwinięta tkanka podskórna jest przyczyną powstania fałdów skóry, między którymi tworzą się prawidłowe bruzdy skóry.
Schorzenia skórne
Schorzenia skórne u psa powinny zostać zdiagnozowane przez psiego specjalistę. Warto przestrzegać odpowiednio zbilansowanej diety i regularnej pielęgnacji czworonoga w celu uniknięcia wielu chorób. Nie wskazane jest samodzielne leczenie psa, które może nie być skuteczne, a nawet pogorszyć stan jego zdrowia. Podawane lekarstwa wymagają konsultacji z lekarzem weterynarii.
Powszechne schorzenia skórne u psa:
- Alergiczne pchle zapalenie skóry.
- Atopowe zapalenie skóry
- Zapalenie skóry wywołane nadwrażliwością pokarmową.
- Grzybica. Występuje łysienie wokół zaczerwionego i obrzmiałego miejsca, przy czym brak jest swędzenia.
- Ropne zapalenie skóry czyli ostra infekcja bakteryjna. Pies drapie się i gryzie. Oprócz ostrego stanu zapalnego może wystąpić krwawienie.
- Ropień. Jest to zgrubienie bądź opuchlizna. Może być powierzchowne albo podskórne, bolesne i niekiedy z wyciekiem.
- Zaburzenia hormonalne. Występuje symetryczne łysienie bez połamanych włosów i podrażnienia skórnego.
- Roztocza. Widoczne są białe płatki w sierści i łuskowata skóra.
- Wszoły. Widoczne są małe, szarobiałe owady. Występuje łupież, zwłaszcza w okolicy głowy i barków. Czworonożny przyjaciel może się drapać.
- Drożdżyca. Skóra jest tłusta,łuszcząca się i zaczerwieniona, przy czym wydziela nieprzyjemną woń. Pies drapie się.
- Świerzb. Występuje łysienie na łokciach i łapach. Pies usilnie drapie się i gryzie.
- Swędzik jesienny, który może mieć miejsce późnym latem. Pies drapie się i gryzie po łapach.
- Nużyca. Następuje łysienie wokół oczu, które może wystąpić też w innych miejscach. Niekiedy pojawiają się krostki i pies może się drapać.
- Niedobór kwasów tłuszczowych w diecie. Występuje nadmierne bądź przedłużające się linienie u czworonoga.
- Schorzenia autoimmunologiczne. Występują nieswędzące zmiany w okolicy warg i łap.
- Tłuszczak, krwiak, nowotwór skóry, torbiel gruczołu łojowego. Występuje zgrubienie lub opuchlizna powierzchowna lub podskórna, która nie jest bolesna.
Alergiczne pchle zapalenie skóry
Schorzenia skórne u psa to również alergiczne pchle zapalenie skóry. Reakcja alergiczna spowodowana jest ugryzieniem pchły i jej śliną. Zwierzę cierpiące na to schorzenie ma swędzącą i czerwoną skórę, która pokryta jest strupami. Pierwszym miejscem narażonym na stan zapalny jest okolica ogona, tam przeważnie gromadzą się pchły.
Te zewnętrzne pasożyty są bardzo skoczne i bez problemu znajdują miejsce na innej części ciała czworonożnego towarzysza. Na swędzenia mogą być również narażone miejsca, gdzie nie ma pcheł. Niejednokrotnie psy, które cierpią na alergiczne pchle zapalenie skóry, drapią się, wylizują i wygryzają to chore miejsce.
Doprowadza to do wtórnego zapalenia skóry. W takim przypadku skóra jest wilgotna, gorąca i czerwona. Niekiedy pojawiają się krosty i strupy. Nie muszą być widoczne ślady pcheł, żeby pies cierpiał na alergiczne pchle zapalenie skóry. Należy zastosować środek przeciw pchłom, a jeżeli zwalczanie pcheł nie odniesie rezultatu, należy zabrać psa do weterynarza.
Atopowe zapalenie skóry
Schorzenia skórne u psa to często obok pcheł atopowe zapalenie skóry. U zwierzęcia z atopią nierzadko występuje świąd twarzy, pachwin, kończyn, a także całego ciała. Pies może drapać swędzące uszy lub wygryzać kończyny. Takie nadmierne drapanie może spowodować skórne infekcje. Atopię wywołują czynniki środowiskowe.
Mogą to być na przykład: pyłki, trawy, pleśń czy roztocza. U psa podobnie jak u człowieka objawia się to katarem siennym na skutek oddychania powietrzem, które zawiera pyłki. Najtrudniej jest zdiagnozować i leczyć atopię. Pomocne będzie ustalenie na co uczulony jest pies. W takiej sytuacji trzeba zrobić testy alergiczne, obejmujące badanie krwi i testy śródskórne.
Zapalenie skóry wywołane nadwrażliwością pokarmową
Schorzenia skórne u psa mogą być wywołane nadwrażliwością pokarmową. Zwierzęta z tym problemem skórnym nierzadko mają stan zapalny i świąd pyszczka, uszu i kończyn. Czasami pojawiają się problemy z układem pokarmowym, np. gazy czy przewlekłe miękkie stolce. Problemy skórne wywołane nadwrażliwością pokarmową występują u zwierząt domowych tylko w granicach 10-30%.
Podstawą dobrego zdrowia i optymalnie działającego układu odpornościowego jest właściwa dieta. Należy zdiagnozować produkt, który wywołał alergię. Wrażliwe zwierzęta powinny mieć podawane odpowiednie pożywienie. Trzeba wprowadzić dietę próbną, która nazwana jest dietą o ograniczonym składzie bądź dietą eliminacyjną.
Schorzenia skórne u psa mają różny przebieg w zależności od ich przyczyn. W każdym przypadku należy udać się z podopiecznym do lekarza weterynarii, który zbada psiego pacjenta, zdiagnozuje chorobę i zastosuje odpowiednie leczenie. Wczesne wykryte schorzenie skórne daje lepsze rezultat w leczeniu czworonożnego towarzysza.
