Śpiewający pies z Nowej Gwinei to średniej wielkości stworzenie żyjące na wolności. Należy on do rzędu drapieżnych i podrzędu psokształtnych. Pochodzi z rodziny psowatych i rodzaju wilka. Uznany został za jedną z najstarszych ras psów na kuli ziemskiej. Występuje przede wszystkim w górzystych lasach Nowej Gwinei.
Śpiewający pies z Nowej Gwinei to w języku angielskim New Guinea Singing Dog – NGSD. Jest blisko spokrewniony z australijskim dingo, ale mniejszy i trochę o innych cechach fizycznych. Psy te raczej nie nadają się do życia w domowych warunkach, ponieważ wymagają dużo przestrzeni i swobody. Nazwę swoją zawdzięcza dzięki bogatemu repertuarowi wokalnemu.
Krótka historia rasy
Śpiewający pies z Nowej Gwinei został odkryty w 1957 roku, a dokonał tego australijski zoolog i mammalog Ellis Troughton. Niewiele tych czworonogów żyje na wolności. Pierwsza para tych psów znalazła się w Ogrodzie Zoologicznym Taronga w Sydney. Wszystkie osobniki tej rasy jakie rozmnażają się w niewoli pochodzą od pary wychowanej w ogrodzie zoologicznym w Sydney.
W dzisiejszych czasach psy te uważane są za rasę, która żyła w izolacji od innych psowatych przez około 6 tysięcy lat. Naturalna populacja zagrożona jest wyginięciem, ponieważ zajmuje tereny, gdzie dochodzi do krzyżowania z psem domowym. Hodowla tych czworonogów również jest znikoma. Jest dzikim psem, który zachował wiele cech pierwotnych, co odróżnia go od psa domowego.
Wygląd
Śpiewający pies z Nowej Gwinei posiada szczupłą i muskularną sylwetkę. Masa jego ciała wynosi w granicach 9-14 kg. Wysokość w kłębie mieści się w przedziale 31-46 cm. Ma nieduże oczy od koloru ciemnobursztynowego do ciemnobrązowego w kształcie migdałów, które posiadają ciemne obwódki. W warunkach słabego oświetlenia posiadają jasnozielony blask.
Uszami, które są sterczące i spiczaste w kształcie trójkąta, może obracać jak odbiornikiem kierunkowym w celu wychwycenia słabych dźwięków. Kufa tego psa jest krótka i wąska w stosunku do szerokiej części twarzowej, co dodaje mu lisiego wyglądu. Dobrze umięśnione kończyny ułatwiają mu bieganie i wspinaczkę. Jednak nie posiada on tylnych wilczych pazurów.
Jego nogi i kręgosłup są bardzo elastyczne co sprawia, że może rozkładać kończyny na boki pod kątem 90 stopni. Poza tym potrafi sprawniej niż pies domowy obracać przednimi i tylnymi łapami, co pozwala mu to wspinać się na drzewa. Umiejętności tych czworonogów zbliżone są do kocich. Opisywany jest jako szerokogłowy i krótkonożny pies.
Śpiewający pies z Nowej Gwinei posiada średniej długości gęstą szatę o barwie brązowej, czarnej i podpalanej, wszystkie są z białymi punktami. Szczenięta przychodzą na świat z ciemnobrązową sierścią ze złotymi plamkami i czerwonymi odcieniami. W wieku 6 tygodni futro ich przybiera barwę jasnobrązową.
Ubarwienie dorosłego psa śpiewającego uzyskują w wieku około 4 miesięcy życia. Białe znaczenia u dorosłych osobników występują pod brodą, na klatce piersiowej i łapach, a także na końcówce ogona. Niektóre czworonogi posiadają też białe znaczenia na kufie, twarzy i szyi. Kufa u młodych osobników jest czarna, a dopiero w wieku 7 lat zaczyna szarzeć.
Zachowanie i temperament
Śpiewający pies z Nowej Gwinei jest dzikim psem o silnych instynktach pierwotnych. Jest on zwierzęciem inteligentnym i niezależnym, które w określonej sytuacje staje się agresywne. Jest nieśmiały i nieufny w stosunku do ludzi. Żyje w stadach o ściśle określonej hierarchii. Wykazuje silny terytorializm i wysoki stopień agresji w stosunku do obcych psów.
Psy te komunikują się pomiędzy sobą za pomocą szerokiego wachlarza wokalizacji, od szczekania, po wycie, co przypomina śpiew. Ich charakterystyczne i melodyjne wycie można bez trudu odróżnić od wycia innych psów i wilków. Pojedyncze wycie trwa w granicach 3-5 sekund. Wpierw częstotliwość wzrasta, a później następują nagłe zmiany częstotliwości wycia.
Psy te mogą również wyć w grupie, co określane jest jako wycie chóru. W godzinach porannych i wieczornych występuje spontaniczne wycie. Śpiewający pies żywi się małymi i średnimi torbaczami, ptakami, gryzoniami oraz owocami. Istnieją organizacje w celu ochrony i zachowania tej rasy. Zajmują się także edukacją tych zwierząt.
Śpiewający pies z Nowej Gwinei może być podobnie wyszkolony jak Canaan Dog i Basenji. Psy te zagrożone są wyginięciem. Szacuje się, że w naturze żyje zaledwie kilkaset osobników. Głównym zagrożeniem dla tej rasy jest utrata siedlisk, polowania i krzyżówki z psami domowymi. Psy te nie są polecane początkującym hodowcom ze względu na trudności w ich wyszkoleniu.
