Żywienie i zdrowie zajęczaków

Żywienie i zdrowie zajęczaków w warunkach hodowlanych zależy od prawidłowej opieki. Na wolności często zwierzęta walczą o przetrwanie. Nierzadko mają problemy ze zdobyciem pożywienia. Poza tym chore czy okaleczone są często bezradne. Niejednokrotnie dzikim stworzeniom z rodziny zajęczaków potrzebna jest ludzka pomoc.

Żywienie i zdrowie zajęczaków dotyczy różnych zwierząt. Większość z nich żyje w środowisku naturalnym, a niektóre gatunki w niewoli. Pochodzą one z dwóch rodzin: szczekuszkowatych i zającowatych. Zwierzęta te są roślinożerne. Pokarm trawią metodą dwuetapową. Zajęczaki żyją na wolności w parkach, lasach, puszczach, górach, na polach uprawnych, stepach i pustyniach.

Menu zajęczaków

Żywienie i zdrowie zajęczaków wpływa na kondycję tych zwierząt. Prowadzą samotny lub stadny tryb życia. Mają one stale rosnące siekacze. Dwie pary umiejscowione są w szczęce, a jedna w żuchwie. Uzębienie ich jest barwy białej. Rozdrabniają pokarm okrężnymi ruchami szczęki w przeciwieństwie do gryzoni, które ruszają żuchwą w przód i tył.

Zajęczaki mają dwuetapową metodę trawienia pokarmu. Kał ich jest dwa razy wydalany, gdzie pierwszy w formie miękkiej jest powtórnie spożywany. Drugi raz wydalony kał nie jest zjadany i ma twardą konsystencję. Zajęczaki powinny regularnie otrzymywać urozmaicony pokarm.

Podstawowym ich jedzeniem jest dobrej jakości siano, warzywa, ziarno zbóż, suszone zioła i gałązki. Jest to żywienie tradycyjne, które optymalnie zbilansowane jest całkowicie wystarczające. Główną mieszanką zajęczaków jest sucha karma w formie granulatu. Jest to mieszanka ziół, traw i warzyw.

Granulaty są mniej kaloryczne, gdyż posiadają w swoim składzie odpowiednią ilość włókna.

Młode zajęczaki

Młodym zajęczakom należy podawać pokarm ze zbożem, aby właściwie przybierały na wadze. Pokarm powinien być tylko pochodzenia roślinnego. Podstawową dietą młodych osobników powinno być siano, ponieważ mają większe zapotrzebowanie na białko, niż dorosłe osobniki. Muszą mieć również stały dostęp do świeżej wody, którą trzeba wymieniać na nową minimum raz dziennie.

Przy wymianie wody poidełko należy dokładnie wymyć.

Nie wolno podawać zajęczakom typowego ludzkiego jedzenia. Na przykład ciastek, cukierków czy czekolady. Szkodliwy jest również czosnek, fasola i cebula. Nie należy podawać pożywienia w nadmiarze. Pokarm najlepiej dostarczać dwa razy dziennie w mniejszych porcjach czyli rano i wieczorem. Całodobowe zapotrzebowanie żywienie można też podzielić na trzy posiłki.

Niektóre zioła można podawać codziennie. Do nich należy między innymi babka lancetowata, gwiazdnica pospolita, liście malin i brzozy, melisa czy babka szerokolistna. Rzadziej lub w mniejszej ilości powinny być podawane takie zioła, jak pokrzywa, stokrotka, liście borówki i porzeczki, mięta czy liście gruszy. Dobrym dodatkiem do diety będzie również korzeń mniszka lekarskiego.

Zajęczaki uwielbiają marchew, paprykę, ciemną kapustę, pietruszkę, burak i seler. Przysmakiem tych zwierząt jest jabłko, banan, melon, brzoskwinia czy gruszka, ale podawane sporadycznie. W sklepach specjalistycznych dostępne są w sprzedaży specjalne dropsy, chrupki, kolby, mieszanki ziaren, ziół i nasion. Wszystkie przysmaki powinny być pozbawione cukrów.

Siano w życiu zajęczaków

Żywienie i zdrowie zajęczaków polega głównie na podawaniu ekologicznego siana. Świeże i niezanieczyszczone siano powinno być dostępne całą dobę. Dojrzałe osobniki mają mniejsze zapotrzebowanie na siano. Poza tym mniej również zjadają granulatu, a więcej warzyw i zieleniny. W skład siana powinny wchodzić rozmaite zioła, kwiaty i trawy.

Siano wspomaga proces trawienny ze względu na wysoką zawartość włókna i witamin. Błonnik pobudza pracę żołądka i jelit. Gryzoń zjadając siano ściera siekacze. Najlepiej, jak siano pochodzi z ekologicznych upraw. Powinno być wysuszone, zielone i pachnące oraz pozbawione pyłu. Siano należy podawać w paśniku, koszyczku czy specjalnym pojemniku. Dieta powinna składać się z siana w granicach 70-80%.

Zdrowie zajęczaków

Żywienie i zdrowie zajęczaków wpływa na ich kondycję i długość życia. Każdy zwierzątko w domowej hodowli powinno regularnie odwiedzać lecznice dla zwierząt. Najlepiej jak będzie to specjalista od zajęczaków. Zwierzęta te powinny być systematycznie odrobaczane i szczepione. Nie ma znaczenia czy zajęczaki wychodzą na spacer czy przebywają w domu.

Bardzo groźna i niebezpieczna dla życia zajęczaków jest myksomatoza. Choroba ta najczęściej przenoszona jest przez owady krwiopijne. Ryzyko zakażanie zwiększone jest wiosną i latem.

Zajęczaki oprócz chorób zakaźnych zapadają na inne schorzenia, takie jak:

mięśnia sercowego,
katar,
przerosty siekaczy i korzeni,
uszkodzenia wątroby,
układu trawiennego i moczowego,
inwazji pasożytów i grzybów.

Nie wolno dopuszczać zajęczaków do nadwagi, która może okazać się zabójcza. Przy zaobserwowaniu już niedużej nadwagi trzeba ograniczyć dzienną dawkę żywieniową. Odtłuszczenie powoduje, że zwierzęta są mniej ruchliwe. Sprawia to, że spalają mniej kalorii, co w konsekwencji przekłada się na zwiększenie masy ciała. Nadwaga, a następnie otyłość doprowadza do otłuszczenia narządów wewnętrznych, a nawet do skrócenia życia.

W życiu zajęczaka ważna jest prawidłowa opieka. Stworzenie swoim dziwnym i niecodziennym zachowaniem powinno wzbudzać niepokój. Na przykład pupil jest osowiały, ma szybki i płytki oddech oraz trudności z wydalaniem moczu czy kału. Poza tym podczas choroby często występują nienaturalne pozycje ciała i brak apetytu.

Niepokojący stan występuje wówczas, jeżeli podopieczny nie spożywa pokarmu i go nie wydala powyżej 12 godzin. Skuteczną profilaktyką jest kastracja zwierzęcia, co oznacza nieodwracalne usunięcie narządu rodnego. Kastracja, jak każdy zabieg obarczona jest ryzykiem. Z tego względu powinna być przeprowadzana przez weterynarza specjalizującego się w opiece nad zajęczakami.

Żywienie i zdrowie zajęczaków to duży krok do osiągnięcia sukcesu hodowlanego. Porą zimową zajęczaki na wolności często wymagają dokarmiania, ponieważ nie zawsze są w stanie sobie poradzić. W lesie nie należy hałasować, żeby nie płoszyć leśnej zwierzyny. W środowisku naturalnym zajęczaki żyją krócej. Niektóre z nich należą do gatunków zagrożonych.