Rozwolnienie u psa

Rozwolnienie u psa to inaczej biegunka. Jest to nadmierna objętość kału albo schorzenie polegające na zwiększeniu zawartości wody w kale. Jeden i drugi objaw może występować jednocześnie. Rozwolnienie wynika z zaburzeń w wydzielaniu, we wchłanianiu lub aktywności motorycznej jelit.

Rozwolnienie u psa o ostrym przebiegu nie ma podłoża genetycznego. Każde stworzenie może mieć ostrą biegunkę. Jednak najczęściej schorzenie to dotyczy szczeniąt i kociąt. Niektóre przyczyny zakaźne mogą występować regionalne i mieć uwarunkowanie geograficzne. Rozwolnienie u psa najczęściej wskazuje na pokarmową nietolerancję.

Psie biegunki

Rozwolnienie u psa jednorazowe nie jest groźne. Natomiast długotrwała biegunka może być związana z psią chorobą. Na podrażnienie błony śluzowej jelit może wskazywać nawracająca biegunka.

Rozwolnienie u psa podobnie jak u kota dzieli się na następujące mechanizmy:

Biegunka wydzielnicza polegająca na pobudzaniu czynności wydzielniczej jelit w stopniu wyższym niż zdolność wchłaniania.
Biegunka wysiękowa to zwiększenie pszepuszczalności ściany jelita z powodu wydostawania się płynu białek surowicy, krwi, płynu tkankowego lub śluzu z miejscu nacieku czy owrzodzenia.
Biegunka osmotyczna, która oznacza nadmiar w jelicie osmotycznie czynnych cząsteczek. Ściągają one do jelita zbyt dużo wody przekraczającej nadmiar jej wchłaniania. Może być to spowodowane: przekarmieniem, zaburzeniem wchłaniania czy nagłą zmianą diety.
Zaburzenia motoryki jelit. Wzmożenie motoryki występuje rzadziej niż niedrożność jelit. To pierwsze zaburzenie może być przyczyną osłabienia motoryki jelitowej. Przykładem może być niedrożność lub zaburzenia wchłaniania, a także zespół jelita drażliwego.
Biegunka mieszana.

Przewlekłe rozwolnienie u psa

Rozwolnienie u psa może mieć przewlekły charakter. Są to zmiany w częstotliwości oddawania kału, jego objętości i konsystencji. Taka biegunka trwa powyżej trzech tygodni i może charakteryzować się nawrotami. Przewlekłe rozwolnienie u psa może dotyczyć jelita cienkiego i jelita grubego.

Czynnikami przewlekłego rozwolnienia są:

zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego,
zwiększona przepuszczalność ściany jelit,
biegunka osmotyczna, która charakteryzuje się ograniczeniem wchłaniania wody i elektrolitów,
biegunka sekrecyjna, charakteryzującą się wydzieleniem dużej ilości wody i elektrolitów,
Mogą występować wszystkie powyższe mechanizmy.

Procesem chorobowym objęte są: przewód pokarmowy, układ wydzielania wewnętrznego i chłonny i wydzielania zewnętrznego W zależności od przyczyny chorobowej mogą być różne objawy.

Ostra biegunka u psa

Rozwolnienie u psa o ostrym przebiegu polega najczęściej na zaburzeniach samoograniczających. Często jest to pojedyncze krótkotrwałe zdarzenie. U większości zwierząt z ostrym przebiegiem biegunki nie występują objawy choroby ogólnej. Wyjątek stanowi zespół ostrej biegunki krwotocznej.

Może to doprowadzić do zaawansowanego odwodnienia i nawet wstrząsu hipowolemicznego. Niekiedy przebiega ostro albo nadostro. Występują również objawy poważniejsze choroby. Przykładem mogą być: bolesność jamy brzusznej, krew w kale, ospałość, występujące wymioty czy zaawansowane odwodnienie.

Przyczynami choroby mogą być również:

błędy dietetyczne,
nietolerancja pokarmowa czyli zaburzenia wchłaniania i trawienia oraz nadwrażliwość pokarmowa,
nagłe zmiany żywieniowe,
niedoczynność kory nadnerczy czyli choroby Addisona,
schorzenia metaboliczne, np. choroby nerek, wątroby czy trzustki, co nierzadko powoduje ostrą lub przewlekłą biegunkę,
schorzenia ogólne prowadzące do wtórnego wystąpienia biegunki.

Przyczyny psiego rozwolnienia

Rozwolnienie u psa może wywołać wiele czynników, zarówno błahych, jak również poważnych. Przyczyną u dorosłego czworonoga może być podawane psu mleko bądź surowe mięso. W takim przypadku należy odstawić mleko i pokarm. Czysta woda pitna powinna być pozostawiona psu w dowolnej ilości.

Nie wolno dopuścić do odwodnienie organizmu, co jest bardzo niebezpieczne. Po kilku godzinach, gdy rozwolnienie uspokoi się, można podawać małe kawałki chudego i gotowanego mięsa. Dobrze jest wymieszać je z ugotowanym do miękkości ryżem. Stopniowo można powracać do normalnego jadłospisu.

W przypadku utrzymywania się biegunki przez dłuższy czas należy koniecznie udać się z psim pacjentem do lekarza weterynarii. Utrzymująca się biegunka może być początkiem jakieś poważniejszej choroby. Z tego powodu nie można tego schorzenia bagatelizować. Rozwolnienie u psa utrzymujące się przez dłuższy czas może mieć wiele podłoży.

Częstymi przyczynami przewlekłej biegunki u psa są:

Popełniane błędy żywieniowe. Na przykład nagłe zmiany dietetyczne, alergie pokarmowe.
Podłoże psychologiczne i stres.
Czynniki ryzyka czyli nagłe zmiany żywieniowe bądź podawany pokarm słabo przyswajalny albo bogaty w tłuszcze.
Zaburzenia metaboliczne. Na przykład choroba nerek, nadczynność tarczycy czy niedobór kobalaminy.
Pierwotne choroby jelita cienkiego i grubego. Przykładem mogą być: grzyby, pasożyty, zapalenie jelit czy nowotwory.
Wady wrodzone czyli zespolenie wrotno-układowe, skrócenie okrężnicy oraz przetrwałe więzadło trzustkowo-kreskowo-kręte.

Procesy chorobowe spowodowane biegunką

Rozwolnienie u psa w największym stopniu zależy od jego odżywiania. Najwięcej zalet i najbardziej korzystny dla czworonoga jest świeży pokarm przygotowany w domu.

Rozwolnienie u psa podobnie jak u kota może procesem chorobowym objąć:

Układ sercowo-naczyniowy, częstoskurcz, hipowolemia, która może być przyczyną zaburzenia rytmu serca.
Układ kostno-szkieletowy czyli hipokalemia, która może spowodować zmniejszenie siły mięśniowej.
Przewód pokarmowy, gdzie objawy mogą dotyczyć bólu brzucha. Powodem choroby może być zmniejszenie ruchów perystaltycznych.
Gospodarkę elektrolitową i kwasowo-zasadową, w których zachodzą zaburzenia wydzielania wewnętrznego. Objawy to odwodnienie i azotemia przednerkowa czyli ostra niewydolność nerek.

Podsumowując rozwolnienie u psa ma różny przebieg w zależności o czynników je wywołujących. W każdym poważniejszym przypadku należy udać się z pupilem do lecznicy dla zwierząt. Weterynarz zbada psiego pacjenta, zdiagnozuje przyczynę i zastosuje odpowiednie leczenie. W przypadku ostrej biegunki krwotocznej powinno być niezwłoczne podjęte leczenie w klinice dla zwierząt.