GeoZoo » Kot » Lęki u kota
Lęki u kota

Lęki u kota

Lęki u kota wywołane są przez rozmaite czynniki. Kot i właściciel nieprzerwanie wpływają na siebie. Utwierdzają się również w swojej postawie życiowej za sprawą obopólnej więzi. Nieprawidłowe relacje z opiekunem i brak zrozumienia naturalnych kocich potrzeb to częste przyczyny lęków. Permanentne stany lękowe powodują u kota silne i trudne do wyobrażenia cierpienie.

Lęki u kota są bardzo złożoną emocją, która może doprowadzić futrzaka do zaburzeń behawioralnych. Lęk to negatywny stan organizmu. Jest związany z niebezpieczeństwem nadchodzącym z zewnątrz bądź pochodzi z wewnątrz organizmu. Objawami jego to zagrożenie czy niepokój. Najczęstszą przyczyną lęku u kota jest niewłaściwie przeprowadzona socjalizacja lub jej brak oraz wrodzone lęki.

Przyczyny lęków u kota

Lęki u kota zależą również od jego otoczenia, zachowania kociego opiekuna i domowników. Należy pamiętać, że każdy kot jest inny i niepowtarzalny. Koty są pod względem usposobienia, charakteru, upodobań czy obyczajów różnorodne. Prawidłowa interpretacja kocich zachowań nie zawsze bywa łatwa i jednoznaczna.

Te najpowszechniejsze właściwości psychiczne i fizjologiczne kotów mają najczęściej charakter wrodzony. Koty są zwierzętami wrażliwymi i delikatnymi psychicznie. Duże zmiany w ich życiu mogą spowodować lęki i wycofanie. Problem ten przeważnie dotyczy osobników dojrzałych i w wieku geriatrycznym, natomiast rzadziej młodych kotów.

Najczęstszymi przyczynami leków u kotów obok braku socjalizacji są:

  • zbyt wczesne oddzielenie kociego noworodka od matki,
  • genetyka,
  • nadwrażliwość,
  • przed rozłąką,
  • przykre doświadczenia,
  • choroby, różne niedomagania i bóle,
  • podeszły wiek i związane z nim schorzenia, takie jak głuchota, utrata wzroku czy zaburzenia węchu.

Eliminowanie lub ograniczenie kocich lęków

Lęki u kota trzeba eliminować lub ograniczać. Nie należy lekceważyć nietypowych zachowań pupila.

Najlepszymi sposobami na zminimalizowanie lub wykluczenie lęków są:

  • Bezpieczna kryjówka, która potrzebna jest każdemu lękliwemu zwierzęciu. Kot będzie mógł schować się w tym miejscu, gdy nie będzie czuł się bezpiecznie. Kryjówka to kota strefa do odpoczynku i uspokojenia, której opiekun nie powinien naruszać. Kiedy zagrożenie minie nasz pupil sam opuści kryjówkę.
  • Ograniczenie przestrzeni, która pozwoli spokojnie pracować z kotem lękliwym na wyznaczonym i niedużym terenie. Pozwoli to kotu szybciej oswoić się z otoczeniem.
  • Oswajanie przez pozytywne skojarzenia, które polegają na przekonaniu pupila do opiekuna. Można tego dokonać przez głaskanie, zachęcenie do zabawy czy podanie ulubionego smakołyka. Nie należy kota uszczęśliwiać na siłę, gdy nie ma ochoty na nasze pieszczoty. Trzeba poszanować jego potrzeby i tworzyć pozytywne skojarzenia.
  • Czas, który odgrywa tu bardzo ważną rolę, ponieważ nie należy zmuszać kota do kontaktów społecznych. Trzeba robić to z wyczuciem i w odpowiednim czasie, aby nie doszło do zwiększenia lękliwości naszego pupila.

Reakcja kota na sytuacje lękowe

Lęki u kota pojawiają się często u zwierząt wziętych ze schroniska, które miały w swoim życiu przykre doświadczenia. Dzikie kocięta również często przejawiają lęk przed człowiekiem, ponieważ czują się zagrozone. Problemy lękowe mogą wystąpić u każdego zwierzęcia. Każdy kot na sytuacje lękowe reaguje w inny swoisty dla siebie sposób.

Wyróżnia się różne reakcje kota na sytuacje lękowe i stresogenne, do których należy zaliczyć:

  • kładzenie się na jednym boku i syczenie,
  • cofanie się przed zbliżającym się człowiekiem,
  • skulona pozycja i spłaszczone uszy,
  • zanieczyszczanie mieszkania moczem,
  • panika w czasie burzy czy fajerwerków,
  • wylizywanie bądź wygryzanie sierści,
  • agresywne zachowanie wobec innych zwierząt i ludzi, polegające na gryzieniu.

Lęki u kota trzeba umiejętnie redukować. Odczytując prawidłowo mowę ciała i sygnały zwierzęcia możemy okazać jemu wsparcie, gdy zwróci się do nas o pomoc. W sytuacjach lękowych trzeba podopiecznemu okazać wyrozumiałość i dać mu prawo decydowania o kontakcie z nami. Należy też pamiętać, że lęki mogą wynikać z negatywnego nastroju.

Układ odpornościowy kota

Lęk przed rozłąką

Lęki u kota przed rozłąką określane są jako zespół zachowań występujących u niektórych osobników. Dzieje się to wówczas, gdy koty pozostaną same w mieszkaniu bądź rozstają się z jednym z członków rodziny. Niektóre koty nawet, jak na krótko rozstają się ze swoim właścicielem czują się nieszczęśliwe.

Miałczą rozpaczliwie, gdy tylko opiekun wychodzi z domu. W ten sposób często zachowują się zwierzęta wychowane w cieplarnianych warunkach, karmione przez człowieka butelką i koty orientalne. Warto podejmować działania zapobiegawcze, które skorygują lęki.

Do takich podstawowych zadań należy zaliczyć:

  • Stopniowe przyzwyczajanie kota do spędzania czasu samotnie czyli od kilku minut czy nawet sekund, do kilku godzin.
  • Zmienianie kolejności porannych czynności przy wychodzeniu z domu. Unikać trzeba codziennych rytuałów.
  • Nie przeciąganie pożegnań z kotem i nie witanie się za bardzo wylewnie po powrocie.
  • Zapewnienie pupilowi towarzystwa różnych osób i pozostawianie w mieszkaniu z innymi domownikami.
  • Zapewnienie kotu mnóstwo ciekawych i pełnych wyzwań rozrywek, gdy zostaje w domu sam.  Warto jest zaopatrzyć pupila w nowe zabawki i ukryć ulubione jego przysmaki. Zabawki interaktywne świetnie nadają się do zabijania nudy.  
  • Dozowanie poświęconego kotu czas i nie uleganie jego wszelkim zachciankom.
  • Zapewnienie podopiecznemu jak najbardziej regularnego stylu życia.
  • Podawanie leków przeciwlękowych, ale tylko w wyjątkowych sytuacjach i pod nadzorem lekarza weterynarii.

Agresje lękowe

Lęki u kota pojawiają się często, gdy we wczesnym okresie swojego życia nie stykał się on wcześniej z ludźmi. W takiej sytuacji dorosłe osobniki bądź kocięta odczuwają strach, który może przerodzić się w agresję. Starają się za wszelką cenę unikać kontaktu z człowiekiem. Zachowanie ich polega wówczas na położeniu się na jednym boku i syczeniu. Mają przy tym rozszerzone źrenice i opuszczone uszy.

Mogą się również cofać, kulić i płaszczyć. Jest to typowe zachowanie agresywne kota, który czuje się zagrożony. W skrajnych przypadkach, gdy kotu nie uda się uniknąć kontaktu, to wówczas gryzie. Agresja lękowa może pojawić się w różnych przypadkach. Przykładem może być nagłe zabranie kota do lekarza weterynarii z jego środowiska, w przypadku bólu bądź choroby. Najczęściej można zaobserwować u dzikich kociąt.

Należy nie zapominać, że dzikie kociaki urodzone w środowisku naturalnym posiadają genetycznie zakodowany lęk. Takie koty trzeba zaakceptować i szanować ich niezależność. Nie będą one typowymi pieszczochami. Jednak wiele mogą się nauczyć, np. jedzenia z ręki. Łatwiejsze do opanowania są agresje lękowe u młodych osobników albo ponowne przygarnięcie samotnego kota.

Podsumowując lęki u kota opisywane są przez ich opiekunów subiektywnie. Oceniają swojego kota według własnej perspektywy. Przede wszystkim nie należy zapominać, że lęki mogą mieć różne podłoże. Zanim wdrożymy rozwiązanie terapeutyczne, to wpierw należy wykluczyć chorobę i ból. Najwięcej problemów mogą stanowić zaburzenia pochodzenia genetycznego. Warto w takich sytuacjach poradzić się weterynarza.


ZOBACZ TAKŻE

[pt_view id=”6f01e38f2y”]